دوشنبه ۱۸ فروردين ۱۴۰۴
بازدید:۲۹۰
صد آنلاین | مردم از من می‌پرسند: «آیا از نوشتن لذت می‌بری؟» و من می‌گویم: «اصلاً». اما از این که این کار صورت گرفته، خوشحالم. امیدوارم بتوانم آن را به پایان برسانم.به گزارش صد آنلاین، صمیمی، شوخ‌طبع و باوقار است. با آرامش بی‌نظیرش، در میان استقبال گرم دانشجویان به سالن کنفرانسِ کالج همیلتون وارد میشود. این‌روزها پیوسته در <بنیاد اوباما> است؛ اندیشکده‌ای با هدف پروزش نسل جدیدی از رهبران در آمریکا و جهان و نیز مشغول نگارش جلد دوم <خاطرات ریاست‌جمهوری> است. می‌گوید همه تلاش‌اش را به کار گرفته تا با همسرش بیشتر وقت بگذراند و "دین عاطفی"اش را ادا کند
در سخنان‌اش تأکید می‌کند که برای ارتباط مؤثر با جامعه باید به آنچه می‌گویید باور داشته باشید. می‌گوید با مردم صمیمی و معمولی صحبت کنید و از داستان‌‌گویی بهره بگیرید که ابزار اصلیِ انتقال مفاهیم است. نباید صرفاً به آمار و سیاست‌های زمخت تکیه کرد.
اوباما در این گفتگو از اهمیت <شنوابودن> سخن گفته است. می‌گوید وقتی در کمپین انتخاباتی، شروع به گوش‌دادن به مردم کرده و خاطرات، بیم و امیدها و آرزوهایشان را شنیده، ارتباط بهتری برقرار کرده است. او در بنیادش، جوانان بااستعداد را تشویق به "تمرین گوش دادن" می‌کند تا بتوانند با کسانی که با آن‌ها تفاوت فکری دارند، گفت‌وگو کنند.
می‌گوید حتی با مهارت‌های ارتباطی‌اش، نتوانسته بعضی موضوعات را به‌نحو مؤثری انتقال دهد. مثلاً در موضوع کنترل سلاح‌های نیمه‌اتوماتیک پس از ماجرای تیراندازی <سندی هوک>، به‌رغم تلاش فراوان، نتوانست کنگره را متقاعد کند که اقدام معناداری انجام دهد، ولی هرگز نباید دست از تلاش برداشت.
او با اشاره به تفاوت‌هایش با جانشین خود، توضیح می‌دهد که "تا چند دهه پیش، بین احزاب بر سر اصول دموکراتیک مثل حاکمیت قانون، آزادی بیان و قوه قضائیه مستقل، اجماع وجود داشت، ولی این اصول به مرور فرسایش یافته‌اند. اکنون در شرایطی قرار داریم که بزرگی و پیچیدگیِ دولت به فاصله‌گرفتن از مردم انجامیده، افزایش تنوع در فضای سیاسی به تهدید، ناامنی و سیاست‌ورزی‌های قبیله‌ای دامن زده، نابرابری اقتصادی شدت یافته و رسانه‌ها از اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه دست کشیده‌اند."
نطق اخیر باراک اوباما، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، که در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۲۵ در کالج همیلتون نیویورک ایراد شد، حاوی انتقادات صریح و جدی به اقدامات دولت دونالد ترامپ بود. اوباما نامی از ترامپ نبرد، اما منظورش کاملاً مشخص بود. او در این سخنرانی با نگرانی نسبت به وضعیت فعلی کشور، به موارد زیر اشاره کرده است:
1. تهدید علیه دانشگاه‌ها و دانشجویان
2. حمله به رسانه‌ها و وکلا
3. سیاست‌های اقتصادی و تعرفه‌ها
4. سکوت حزب جمهوری‌خواه
5. امید و پایداری به‌رغم همه مشکلات
باراک اوباما (Barack Obama) چهل‌وچهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ و نخستین رئیس‌جمهور آفریقایی‌تبار در تاریخ این کشور است. او در سال ۱۹۶۱، در هاوایی به دنیا آمد، در دانشگاه هاروارد حقوق خواند و سردبیر نشریه حقوقی Harvard Law Review شد. پیش از ریاست‌جمهوری، سناتور ایلینوی بود. اوباما محبوب‌ترین رئیس‌جمهور دموکرات ایالات‌متحده است.
او در دوران ۸ ساله ریاست‌جمهوری‌اش، اقدامات مهم و مؤثری انجام داد و دستاوردهای زیر را در حوزه‌های داخلی و بین‌المللی داشت:
۱- قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه، موسوم به اوباماکر (ObamaCare)
(که میلیون‌ها آمریکایی را از بیمه بهداشت و درمان برخوردار کرد، با حذف تبعیض از مبتلایان به بیماری‌های پیش‌زمینه‌ای همراه بود و شرکت‌های بیمه را ملزم به پوشش حداقلی برای سلامت شهروندان کرد.)
۲- نجات صنعت خودروسازی آمریکا و حفظ صدها هزار شغل در این صنعت کلیدی
۳- احیای اقتصاد پس از بحران مالی ۲۰۰۸ با اجرای بسته‌های محرک اقتصادی و کاهش بیکاری از ۱۰٪ به کمتر از ۵٪ تا پایان دوره دوم
۴. قوانین حمایت از مصرف‌کننده
(با تأسیس «اداره حمایت مالی از مصرف‌کننده» برای مقابله با سوءاستفاده‌های بانکی و قانون Dodd-Frank برای اصلاح نظام مالی و جلوگیری از بحران‌های مشابه)
۵. حمایت از حقوق اقلیت‌ها و دگرباشان
(حمایت از ازدواج دگرباشان و تصویب آن در دیوان عالی و لغو سیاست «نپرس، نگو» در ارتش (Don't Ask, Don't Tell).)
۶- توافق هسته‌ای ایران (برجام)
(توافق چندجانبه برای محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران با رفع تحریم‌ها که از حمایت متحدان اروپایی، روسیه و چین برخوردار شد.)
۷- توافق اقلیمی پاریس (رهبری آمریکا در امضای توافق جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای)
۸- به هلاکت رساندنِ اسامه بن لادن (۲۰۱۱)
(عملیات موفق نیروهای ویژه آمریکا در پاکستان که منجر به مرگ رهبر القاعده شد.)
۹- کاهش حضور نظامی در خاورمیانه
(پایان جنگ عراق و کاهش نیروها در افغانستان + تلاش برای راه‌حل دیپلماتیک در بحران سوریه)
۱۰- عادی‌سازی روابط با کوبا (پایان دهه‌ها قطع رابطه و بازگشایی سفارت‌ها پس از ۵۰ سال)
۱۱- دریافت جایزه نوبل صلح (۲۰۰۹):
(به‌دلیل تلاش برای گسترش دیپلماسی و همکاری بین‌المللی)
اوباما محبوبیت زیاد و دستاوردهای مهمی دارد و با این حال، با انتقادهایی از جانب گروه‌های مختلف سیاسی مواجه بوده است.
محافظه‌کاران معتقدند طرح اوباماکر، دخالت بیش از حد دولت در نظام سلامت است و هزینه‌ها را بالا می‌برد. راه‌اندازی وب‌سایت رسمی بیمه نیز با اختلال‌های فنی گسترده همراه بود. اوباما گفته بود «اگر بیمه‌ات را دوست داری، آن را حفظ می‌کنی»، اما برخی افراد مجبور شدند طرح‌های بیمه‌ای خود را تغییر دهند.
در دوران او، بدهی ملی آمریکا از حدود ۱۰ تریلیون دلار به بیش از ۱۹ تریلیون دلار رسید که منتقدان آن را نتیجه سیاست‌های اقتصادی اوباما می‌دانند. منتقدان به عدم رسیدگیِ مؤثر به نابرابری نژادی و پلیسی اشاره دارند. با وجود وعده‌های او برای رفع نابرابری نژادی، پرونده‌هایی مثل فِرگوسن و اریک گارنر در دوره او رخ داد و برخی فعالان اجتماعی معتقد بودند اوباما به اندازه کافی قاطعانه عمل نکرده است.
در حوزه سیاست خارجی نیز، جمهوری‌خواهان و اسرائیل، توافق برجام را ناکافی و تهدیدی برای امنیت منطقه می‌دانستند. حتی برخی دموکرات‌ها معتقد بودند ایران باید در حوزه‌های موشکی و نفوذ منطقه‌ای محدود شود. اوباما گفته بود استفاده اسد از سلاح شیمیایی، خط قرمز است و آمریکا اقدام قاطع خواهد کرد؛ اما با وجود به کارگیری تسلیحات شیمیایی، واکنش نظامی مستقیمی صورت نگرفت. این موضوع باعث شد اعتبار آمریکا در سطح بین‌الملل تضعیف شود. در دوران اوباما، حملات پهپادی در پاکستان، یمن و افغانستان افزایش یافت. منتقدان می‌گفتند این حملات موجب تلفات غیرنظامی و تقویت احساسات ضدآمریکایی شده است. اوباما نقش کلیدی در مداخله ناتو در لیبی داشت که به سقوط قذافی انجامید، اما کشور را دچار هرج‌ومرج کرد. او بعدها این موضوع را یکی از «بدترین اشتباهات دوران ریاست‌جمهوری‌اش» قلمداد کرد. با وجود وعده‌هایی درباره اصلاح نظام مهاجرت، بسیاری از مهاجران (از جمله کودکان) در دوران او بازداشت و از کشور اخراج شدند و به همین دلیل، لقب "Deporter in Chief" (رئیس اخراج‌کننده) از سوی برخی منتقدان به او داده شد.
او اخیرا مهمان کالج همیلتون شده و انتقادات مهمی به دولت جدید وارد کرده است. سخنان اوباما بازتاب گسترده‌ای یافته و در در شرایطی مطرح شده است که از سویی تظاهرات وسیعی در شهرهای مختلف آمریکا علیه سیاست‌های تندروانه دونالد ترامپ برپا است و از سوی دیگر حزب دموکرات، آماج حملات منتقدان است. انتقاد به حزب دموکرات، گستره‌ی وسیعی از موضوعات را در بر می‌گیرد و از سوی گروه‌های مختلف، با انگیزه‌ها و دیدگاه‌های متفاوت مطرح میشود.
منتقدان می‌گویند دموکرات‌ها با افزایش مالیات برای تأمین خدمات عمومی، انگیزه سرمایه‌گذاری و کسب‌وکار را کاهش داده‌اند. برخی محافظه‌کاران معتقدند سیاست‌های رفاهی دموکرات‌ها، مردم را به دریافت کمک دولتی عادت می‌دهد و خوداتکایی را تضعیف می‌کند. برنامه‌های پهن‌دامنه‌ای مثل بیمه درمانی همگانی، بسته‌های حمایتی کرونا و طرح‌های زیست‌محیطی دموکرات‌ها هم به افزایش هزینه‌های دولت و استقراض انجامیده است. سیاست‌های دموکرات‌ها، افراط در "بیداری" (Wokeness) است. منتقدان می‌گویند دموکرات‌ها بیش از حد درگیر سیاست‌های هویتی، فرهنگ لغو (Cancel Culture) و تغییر زبان و نمادهای فرهنگی شده‌اند. برخی معتقدند گروه‌های چپ در فضای دانشگاهی و رسانه‌ای، صدای مخالف را سرکوب کرده‌اند. دموکرات‌ها به داشتن سیاست‌های سهل‌گیرانه در برابر مهاجرت غیرقانونی متهم‌اند که منتقدان آن را تهدیدی برای اشتغال، امنیت و فرهنگ ملی قلمداد می‌کنند.
دموکرات‌ها گاهی متهم می‌شوند که در قبال کشورهایی مثل چین، ایران یا روسیه بیش از حد نرمش نشان داده‌اند. برخی مداخلات نظامی (مانند لیبی در دوران اوباما) از سوی چپ‌گرایان هم به‌عنوان اشتباه استراتژیک قلمداد شده است. بسیاری از حامیان مترقی (Progressives)، از این‌که رهبران دموکرات در کنگره و سنا گاهی در عمل محافظه‌کارانه عمل می‌کنند، ناراضی‌اند و نکته اخر آن که به‌رغم شعارهای عدالت‌محور، برخی دموکرات‌ها از کمک‌های مالی شرکت‌های بزرگ استفاده کرده‌اند که بدبینی نسبت به سیاست‌های این حزب را افزایش داده است.
اوباما پس از ترک کاخ سفید، فعالیت‌هایش را در حوزه‌های آموزشی، حقوق مدنی، نگارش کتاب و سخنرانی‌های عمومی ادامه داد و بنیاد اوباما «Obama Foundation» به کانون فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی او در این دوران مبدل شد؛ اندیشکده‌ای با هدف تقویت رهبری مدنی، آموزش دموکراسی و توانمندسازی نسل جدید.
آحاد مردم، این دموکرات رنگین‌پوست و پرجاذبه را با عقلانیت و مدارا، بیان شیوا، آرامش در بحران و باور به دموکراسی می‌شناسند.
استیون تپر، استاد جامعه‌شناسی و شخصیت برجسته فرهنگی در ایالات متحده است که درحال‌حاضر ریاست کالج همیلتون را برعهده دارد. او در مقطع دکترا به تأسیس مرکز مطالعاتِ سیاست هنر و فرهنگ در دانشگاه پرینستون همت گماشت. مقالاتش در نشریات تراز اولی همچون کرونیکل، اینسایدهایر، هافینگتون‌پست و وال‌استریت‌ژورنال منتشر میشود. او نویسنده و شارح موضوعاتی همچون مشارکت عمومی، خلاقیت فرهنگی، هنر و دموکراسی است و با آثار و گفتارش، باب شکل‌گیری مباحث ملی پیرامون این موضوعات را گشوده است./عصر ایران
برچسب ها :