چهارشنبه ۰۶ فروردين ۱۴۰۴
بازدید:۳۸۸۰
پس از شهادت امام علی(ع) در سال ۴۰ هجری در شهر کوفه، بدن مطهر ایشان به‌دستور خود حضرت و توسط فرزندانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و همچنین عبدالله بن جعفر، به‌صورت مخفیانه در منطقه «غری» (نجف اشرف فعلی) به خاک سپرده شد. این اقدام به‌منظور جلوگیری از اهانت و جسارت دشمنان، به‌ویژه خوارج و بنی‌امیه، به قبر مطهر ایشان و همچنین پیشگیری از ایجاد فتنه و درگیری میان مسلمانان انجام گرفت.به گزارش صدآنلاین، بر اساس منابع تاریخی، قبر امام علی(ع) تا زمان امام صادق(ع) مخفی باقی ماند و پس از سقوط بنی‌امیه در سال ۱۳۲ هجری، در دوره خلافت سفاح یا منصور دوانیقی از خلفای عباسی، برای عموم مردم آشکار شد. با این حال، روایاتی وجود دارد که نشان می‌دهد قبر مطهر امام علی(ع) پیش از این تاریخ، در زمان امام سجاد(ع) به برخی از شیعیان خاص شناسانده شده بود.
نخستین شناسایی قبر توسط امام سجاد(ع)
در روایتی از ابوحمزه ثمالی نقل شده است که امام سجاد(ع) در سفری به کوفه، او را به منطقه «غری» (نجف) بردند و قبر امام علی(ع) را به او نشان دادند. امام سجاد(ع) در این دیدار فرمودند: «ای ابا حمزه! این قبر جدّم علی بن ابی‌طالب است.» سپس زیارتی را به او آموزش دادند و پس از آن به مدینه بازگشتند. این روایت نشان می‌دهد که قبر امام علی(ع) پیش از آشکار شدن برای عموم، به برخی از شیعیان نزدیک شناسانده شده بود.
کشف قبر برای عموم در دوره عباسی
پس از سقوط بنی‌امیه و روی کار آمدن عباسیان، امام صادق(ع) مکان قبر امام علی(ع) را برای عموم مردم آشکار کردند. این اقدام در دوره خلافت سفاح یا منصور دوانیقی انجام شد و از آن زمان، نجف اشرف به‌عنوان حرم مطهر امام علی(ع) شناخته شد و زیارتگاه شیعیان جهان گردید.
جمع‌بندی
مخفی‌ماندن قبر امام علی(ع) تا زمان امام صادق(ع) دلایل سیاسی و امنیتی داشت و هدف اصلی آن، حفظ حرمت قبر مطهر ایشان از تعرض دشمنان بود. پس از سقوط بنی‌امیه و کاهش خطرات، قبر امام علی(ع) برای عموم مردم آشکار شد و نجف اشرف به‌عنوان یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های شیعیان جهان شناخته شد. این اقدام نه‌تنها به حفظ میراث معنوی امام علی(ع) کمک کرد، بلکه به تقویت هویت شیعی نیز انجامید