به گزارش صد آنلاین، در این درگیریها، نیروهای امنیتی دولت موقت سوریه با جنگجویانی از اقلیت «علوی» که به اسد وفادار هستند، روبهرو شدهاند.
به گفته دیدهبان حقوق بشر سوریه، صدها غیرنظامی علوی در حملات انتقامجویانه پس از درگیری با نیروهای امنیتی جان خود را از دست دادند.
اما چه عواملی این خشونتها را شعلهور کرده است؟ رئیسجمهور موقت، احمد الشرع یا همان ابومحمد جولانی، چگونه واکنش نشان داده؟ و قدرتهای جهانی چه گفتهاند؟
این درگیریها چگونه آغاز شد؟
خشونتها از روز پنجشنبه شدت گرفت، زمانی که مقامات اعلام کردند نیروهای امنیتی در مناطق ساحلی هدف حمله جنگجویانی وابسته به رژیم سرنگونشده اسد قرار گرفتهاند.
دولت اسلامگرای تحت رهبری اهل سنت، نیروهای کمکی را به این منطقه که بیشتر ساکنان آن علوی هستند اعزام کرد تا آنچه را که «حملهای مرگبار، برنامهریزیشده و هماهنگشده از سوی بقایای دولت اسد» خوانده بود، سرکوب کند.
با ورود نیروهای کمکی، مساجد در مناطق وفادار به دولت جدید، مردم را به جهاد و حمایت از نیروهای امنیتی فراخواندند.
تا بعدازظهر جمعه، گزارشهایی منتشر شد مبنی بر اینکه دهها غیرنظامی در شهرها و روستاهای علوی در حملات انتقامجویانه کشته شدهاند.
تا عصر یکشنبه، دیدهبان حقوق بشر سوریه مستقر در بریتانیا که درباره این درگیریها گزارش میدهد، اعلام کرد که ۹۷۳ غیرنظامی در حملات انتقامی که توسط نیروهای دولتی یا جنگجویان همسو با آنها انجام شده، کشته شدهاند.
به گفته این سازمان، بیش از ۲۵۰ جنگجوی علوی و بیش از ۲۳۰ نفر از نیروهای امنیتی دولت نیز کشته شدهاند. آماری که هنوز از سوی منابع مستقل تایید نشده است.
علویان چه کسانی هستند؟
علویان دومین گروه مذهبی بزرگ در سوریه پس از مسلمانان سنی هستند و مذهب آنها شاخهای از تشیع محسوب میشود. برای بیش از ۵۰ سال، سلسله علویان، که شاخهای از اسلام شیعه به شمار میرود بر سوریه، کشوری با اکثریت سنی، حکومت کرده است.
این حکومت که توسط حافظ اسد (یک علوی) در سال ۱۹۷۰ آغاز شد، در دسامبر سال گذشته بهطور ناگهانی پایان یافت، زمانی که یک ائتلاف شورشی به سمت دمشق پیشروی و رئیسجمهور بشار اسد فرار کرد.
حکومت تحت رهبری اسد، بسیاری از اعضای ارتش و دستگاههای امنیتی خود را از میان جامعه علوی جذب میکرد؛ ساختاری که در طول بیش از پنج دهه حکومت خاندان اسد به سرکوبگری شهرت داشت.
این موضوع باعث شد که بسیاری از علویان در خط مقدم جنگ داخلی قرار بگیرند که پس از اعتراضات علیه حکومت اسد در سال ۲۰۱۱ آغاز شد.
این درگیری بهسرعت جنبه فرقهای پیدا کرد چراکه گروههای شورشی سنیمذهب تلاش داشتند حکومت اسد را که از حمایت ایرانِ شیعه، حزبالله لبنان و دیگر گروههای همپیمان برخوردار بود، سرنگون کنند.
الشرع رهبری قدرتمندترین گروه اسلامگرای سنی مخالف اسد را بر عهده داشت. این گروه که با نام «جبهه النصره» شناخته میشد، تا سال ۲۰۱۶ شاخهای از القاعده بود، اما در آن سال الشرع اعلام کرد که از این شبکه جهادی جدا شده و نام سازمان خود را تغییر داد.
از زمان خروج اسد، آینده جامعه علویان سوریه نامشخص مانده است. با تغییر قدرت تحت دولت موقت اسلامگرای سنی، جنگ داخلی شدت گرفته است. طبق گزارشهای رسانهای، قتلهای انتقامی جان بیش از ۱۰۰۰ نفر را گرفته است که بسیاری از آنان علویان و افراد مرتبط با رژیم سابق بودهاند.
این موج خشونت یکی از مرگبارترین رخدادها از زمان آغاز درگیریهای سوریه در ۱۴ سال گذشته محسوب میشود.
جایگاه علویان
علویان یک فرقه اقلیت در اسلام شیعه هستند و حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از جمعیت سوریه را تشکیل میدهند. آنها عمدتاً در مناطق ساحلی لاذقیه و طرطوس سکونت دارند. اعتقادات آنان ترکیبی از سنتهای اسلامی با عناصری از گنوسیسم و تصوف است که آنان را از باورهای رایج اهل سنت و شیعه متمایز میکند، هرچند آنها را شاخهای از تشیع مینامند.
جامعه علوی که بهطور تاریخی با رژیم اسد مرتبط بوده، در جنگ داخلی جاری به هدفی اصلی تبدیل شده است. بسیاری از گروههای مخالف، آنها را وفادار به رژیم میدانند و همین امر باعث حمله به جوامع علوی شده است.
گروههای افراطگرای سنی، از جمله داعش و هیئت تحریر الشام (HTS) که توسط احمد الشرع، رئیسجمهور موقت سوریه رهبری میشود، علویان را مرتد اعلام کردهاند و همین امر را توجیهی برای خشونت علیه آنها دانستهاند.
یکی از بازماندگان در این خصوص به خبرگزاری فرانسه میگوید: «چراغها را خاموش کردیم و پنهان شدیم. وقتی توانستیم از محله القصور فرار کنیم، خیابانها پر از اجساد بود.»
یک خانواده مسیحی به آنها پناه داد و کمک کرد تا به مرز لبنان برسند، جایی که قصد داشتند فرار کنند.
یکی دیگر از ساکنان علوی ۶۷ ساله، به خبرگزاری فرانسه گفت که دو برادر و برادرزادهاش توسط «گروههای مسلحی» که به خانهها یورش میبردند، کشته شدند.
طبق گزارشهای رسانهای، روستاها و شهرهای مناطق ساحلی سوریه شاهد کشتارهای سیستماتیک بودهاند./تسنیم