به گزارش صدانلاین، این بدان معناست که تمامی اجزای سگ، از جمله بزاق، موی بدن، پنجه، و ناخن نجس هستند و تنها از طریق استحاله میتوان آنها را پاک کرد. نگهداری سگ تنها در موارد خاص مانند شکار، نگهبانی اموال یا اهداف مشروع شرعی مجاز است.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
«کسی که سگی را نگه دارد، مگر برای گلهداری، شکار یا زراعت، هر روز یک قیراط از اجرش کاسته میشود.»
همچنین، درباره بزاق سگ تأکید شده است:
«اگر سگی ظرف یکی از شما را لیسید، هر چه در آن است دور بریزید و هفت بار آن را بشویید که یک بار آن با خاک باشد.»
علمای اسلامی اغلب بر نجس بودن موی سگ تأکید دارند و معتقدند که در صورت برخورد با رطوبت، نجاست منتقل میشود. با این حال، سید مرتضی و مالک بن انس بر این باورند که موی سگ به دلیل بیروح بودن، نجس نیست.
فتوای آیتالله خامنهای:
فتوای آیتالله مکارم شیرازی:
فتوای آیتالله هادوی تهرانی:
اگر تماس موی سگ با لباس یا بدن مرطوب محرز شود، موی سگ باید جدا و لباسها آبکشی شوند تا از نجاست پاک شوند.
سگ و اجزای آن از جمله موی بدن، در فقه اسلامی نجس محسوب میشوند. این نجاست در شرایط خاص و با رعایت احکام شستوشو قابل رفع است. در امور شرعی نظیر نماز، توجه به این مسائل بسیار مهم است.