چگونگی شهادت حضرت رقیه (سلام‌الله‌علیها) در کربلا و پس از آن

به گزارش سرویس فرهنگی صدآنلاین، حضرت رقیه پس از حادثه عاشورا، به همراه سایر زنان بنی‌هاشم توسط سپاه یزید به اسیری برده شد. در دوران اسارت خود در خرابه‌های شام، حضرت رقیه با وضعیت سختی مواجه شد، اما در عین حال، نقش مهمی در انتقال پیام قیام عاشورا ایفا کرد.

نحوه شهادت حضرت رقیه در خرابه‌های شام

پس از اسارت، حضرت رقیه در کنار عمه‌اش حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) در خرابه‌های شام بود. روزی، هنگامی که جمعی از کودکان شامی در حال رفت‌وآمد بودند، حضرت رقیه از عمه‌اش پرسید که این کودکان به کجا می‌روند و چرا آن‌ها خانه دارند، اما او خانه ندارد. حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) به او پاسخ داد که خانه‌اش در مدینه است.

با شنیدن نام مدینه، حضرت رقیه به یاد پدرش امام حسین (علیه‌السلام) افتاد و به شدت خواستار دیدار او شد. پس از مدتی، در عالم خواب پدر را دید و از خواب بیدار شد و دوباره از عمه‌اش پرسید که پدرش کجاست. این پرسش‌ها موجب گریه و ناله شدید حضرت رقیه شد و همه اهل خرابه به شیون و فریاد پرداختند.

دستور یزید برای آوردن سر امام حسین (علیه‌السلام)

در پی ناله‌ها و گریه‌های حضرت رقیه، خبر به یزید رسید. او دستور داد سر بریده امام حسین (علیه‌السلام) را برای حضرت رقیه بیاورند. سر مبارک سیدالشهدا (علیه‌السلام) در طبق قرار داده شد و وارد خرابه شد. هنگامی که حضرت رقیه سر پدر را دید، آن را در آغوش گرفت و شروع به گریه و ناله کرد. او با صدای بلند از پدرش پرسید که چرا صورت او به خون آغشته است و چگونه او در کودکی یتیم شده است.

حضرت رقیه در حالی که به شدت نالان بود، در آغوش سر پدر به خواب رفت، اما هنگامی که نزدیک او شدند، متوجه شدند که این دختر سه‌ساله از دنیا رفته است. شبانه بدن شریف حضرت رقیه را غسل داده و در همان خرابه دفن کردند.