به گزارش صد آنلاین، این فریضه، بهعنوان یکی از اصول اساسی دین اسلام، نیازمند بررسی دقیق شرایط وجوب و اجراست.
امر به معروف و نهی از منکر به معنای تشویق مردم به کارهای نیک و منع آنها از اعمال ناپسند است. هر مسلمان موظف است با توجه به وضعیت جامعه و برای ارتقاء آن به سعادت و کمال، این مسئولیت را بر عهده بگیرد. این فریضه، هیچگونه محدودیت در گروه یا قشری ندارد و حتی بر فرزندان نسبت به والدین نیز واجب است. اما انجام این فریضه به تحقق شرایط خاصی نیاز دارد.
براساس احادیث، این فریضه در سه مرتبه دستهبندی میشود:
مرتبه قلبی: فرد باید نارضایتی خود را از اعمال ناپسند نشان دهد و از اعمال پسندیده حمایت کند. این ممکن است از طریق ابراز احساسات نظیر لبخند، قطع ارتباط و یا دیگر نشانههای غیرکلامی باشد.
مرتبه لسانی (زبانی): در این مرحله، فرد باید با صحبت کردن دیگران را به ترک منکر و انجام معروف دعوت کند.
مرتبه عملی: در این مرتبه، فرد با استفاده از قدرت و اقتدار خود، دیگران را وادار به ترک منکر و انجام معروف میکند. این نوع از امر و نهی شدیدترین شکل آن است و میتواند شامل اقدامات فیزیکی باشد.
براساس فرمایش امام صادق (علیه السلام)، امر به معروف و نهی از منکر نیازمند وجود سه شرط اصلی است:
حضرت آیتالله خامنهای، با استناد به آیات قرآن، بر اهمیت این فریضه تأکید کرده و آن را یکی از ارکان حرکات اجتماعی اسلام میداند. ایشان شرایط وجوب امر به معروف و نهی از منکر را در چهار مورد بیان میکنند:
آیتالله مکارم شیرازی نیز بر این باورند که امر به معروف و نهی از منکر بر همه افراد عاقل و بالغ واجب است، به شرطهایی نظیر:
امام علی (ع) بر این باورند که امر به معروف و نهی از منکر از اعمال برجسته مؤمنان است. ایشان تأکید دارند که هر مؤمنی باید نسبت به نافرمانیها بیتفاوت نباشد و نسبت به تغییر آن اقدام کند. ایشان شرایطی را برای این فریضه مطرح میکنند:
امر به معروف و نهی از منکر وظیفهای است که با شرایط خاصی مواجه است. این فریضه، بهعنوان بنیادی برای ارتقاء اخلاق و رفتار در جامعه اسلامی، نیازمند دقت و توجه است تا تأثیر مثبتی در بهبود شرایط اجتماعی و سیاسی به همراه داشته باشد.