جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
بازدید:۲۳۲
صد انلاین | با گذشت حدود دو هفته از انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا حواشی آن همچنان ادامه دارد و در حال حاضر، در آشوب های کنونی این کشور رد پای غرب به ویژه «سیا» کاملا مشهود است.به گزارش صد آنلاین، «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور کنونی ونزوئلا که از سال ۲۰۱۳ در این کشور قدرت را در دست دارد، ۲۸ ژوئیه (هفتم مرداد) در انتخاباتی چالش‌برانگیز بار دیگر به عنوان برنده اعلام شد تا برای بار سوم و یک دوره ۶ ساله دیگر به عنوان رئیس‌جمهور این کشور باقی بماند.
شورای انتخابات ملی ونزوئلا، مادورو را با حدود ۵۱ درصد آرا برنده انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام کرد. بر اساس اعلام این شورا، «ادموندو گونزالس» رقیب وی با کسب ۴۴.۲ درصد آرا در جایگاه دوم قرار گرفت. بعد از اعلام نتیجه، اپوزیسیون این کشور به رهبری «ماریا کورینا ماچادو و گونزالس» مدعی شد نسخه‌هایی از نتیجه نهایی آرا را در اختیار دارد که نشان می‌دهد آنها با بیش از ۷ میلیون رأی در انتخابات پیروز شده‌اند و مادورو تنها ۳.۳ میلیون رأی کسب کرده‌است. دیوان عالی ونزوئلا اعلام اما کرد مدرکی از سوی ائتلاف اپوزیسیون در اثبات اعتراض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری دریافت نکرده‌است و هشدار داد که تصمیم آن در تعیین برنده، نهایی خواهد بود.
جامعه دوقطبی ونزوئلا و موج سواری دشمنان
پس از اعلام نتیجه انتخابات، کشورهای مختلفی چون ایران، روسیه، چین و بازیگران آمریکای لاتین همچون کوبا، نیکاراگوئه، بولیوی و هندوراس به مادورو تبریک گفتند اما هفت کشور آمریکای لاتین همسو با آمریکا یعنی آرژانتین، کاستاریکا، اکوادور، گواتمالا، پاناما، پاراگوئه، پرو، جمهوری دومینیکن و اوروگوئه با صدور بیانیه‌ای مداخله‌جویانه خواستار بازنگری در نتایج انتخابات با حضور ناظران مستقل شدند که ونزوئلا در واکنش به این مساله اعلام کرد سفرا و دیپلمات‌های خود را از این کشورها خارج می‌کند.
در داخل این کشور اما موج اعتراضی به نتیجه انتخابات به راه افتاد که دو هفته‌ای است ادامه داشته است. در روزهای پس از رأی‌گیری، تظاهرات ونزوئلایی‌ها در سراسر کشور آغاز شد و معترضان خواستار کناره‌گیری مادورو از قدرت و احترام به پیروزی نامزد مخالفان شدند. در جریان این اعتراض‌های خشونت‌بار ده‌ها نفر کشته شدند و پلیس ناچار به دستگیری و بازداشت بیش از ۲ هزار نفر شد.
جامعه ونزوئلا در گذر از دهه‌ها تحول سیاسی و اقتصادی، اینک تقریباً یک جامعه دوقطبی محسوب می‌شود. از انقلاب بولیواری ۱۹۹۹ تا اکنون که ۲۵ سال از آن می‌گذرد، همواره عده‌ای درصدد بودند تا سیاست‌های غرب محور و آمریکا محور را به این کشور بازگردانند. در این مدت اما اپوزیسیون هیچ‌گاه دست از تلاش برنداشت و همواره شانس خود را با تکیه بر حمایت‌های غرب آزمایش کرده‌است. این دومین مرتبه‌ای است که چنین تحرکات هماهنگ مداخله‌جویانه‌ای علیه ونزوئلا انجام می‌شود.
«خوان گوایدو» در سال ۲۰۱۹ پس از رد نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸ ونزوئلا، بر ایجاد دولت موقت در این کشور نفتی آمریکای لاتین تاکید کرد و در آن زمان در شرایطی که ریاست مجلس را به دست داشت، سرکرده مخالفان دولت کاراکاس شد و با حمایت آمریکا کنترل سفارت کاراکاس در واشنگتن را هم به دست آورد. سپس ایالات متحده گوایدو را به‌عنوان «رئیس‌جمهور موقت» ونزوئلا معرفی کرد و برخی کشورها را هم با خود همراه کرد که در نهایت راه به جایی نبرد.
رد پای غرب در ناآرامی‌های کنونی ونزوئلا
بلافاصله پس از اعلام نتیجه انتخابات، واکنش منفی و مداخله‌جویانه کشورهای اروپایی و آمریکایی را شاهد بودیم. فرانسه، ایتالیا، هلند، لهستان، پرتغال، اسپانیا و آلمان در بیانیه‌ای از دولت ونزوئلا خواستند که بلافاصله تمام اسناد انتخابات ریاست جمهوری را منتشر کند تا شفافیت کامل و صحت فرآیند انتخاباتی تضمین شود. «جوسپ بورل» مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز اعلام کرد که این اتحادیه نتیجه انتخابات ونزوئلا را به رسمیت نمی‌شناسد. وی در حساب کاربری خود در شبکه «ایکس» (توییتر سابق) نوشت که اتحادیه اروپا نمی‌تواند نتایج انتخابات ونزوئلا را «بدون مدرکی برای تأیید آنها» به رسمیت بشناسد.
در پاسخ به این اظهارات مداخله‌جویانه اتحادیه اروپا، مادورو گفت: «اتحادیه اروپا بر مواضع پوچ خود پافشاری می‌کند، همان اتحادیه اروپایی که (خوان) گوایدو را به رسمیت شناخت. شرم بر اتحادیه اروپا، آقای بورل مایه شرمساری است، او فردی است که اوکراین را به جنگ کشاند و اکنون از مسئولیت خود شانه خالی می‌کند.»
اندکی پس از اعلام نتایج انتخابات، «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا نیز ادعا کرد که نتایج انتخابات اعلام شده منعکس کننده اراده یا آرای مردم ونزوئلا نیست. از نگاه ناظران، آمریکا به دلیل کوتاه شدن دست خود همواره در پی کودتا در ونزوئلا است. ونزوئلا همواره حیاط خلوت آمریکا بوده و آمریکایی‌ها سال‌ها در آنجا حضور داشته‌اند. سفارت آمریکا در ونزوئلا دژی بسیار بزرگ و چند ده هکتاری بود با صدها دیپلمات و افرادی که آن کشور را اداره می‌کردند. نفت و همه منابع ونزوئلا در اختیار شرکت‌های آمریکایی قرار داشت.
امروز آمریکایی‌ها از ونزوئلا بیرون رانده شده‌اند و این بازیگر آمریکای لاتین در مجامع بین‌المللی به عنوان کشوری انقلابی و حامی کشورهای انقلابی دیگر مقابل زورگویی‌های آمریکا ایستاده‌است. آمریکایی‌ها برای سرنگونی دولت ونزوئلا -در گذشته دولت چاوز و اکنون دولت مادورو- از هیچ تلاش و توطئه‌ای فروگذار نکرده اما تا امروز ناکام مانده‌اند. آمریکایی‌ها اینک نیز به دنبال همان روش‌های غیر دموکراتیکی هستند که خود نام دموکراتیک بر آن می‌گذارند و از کودتاگران و آشوبگران حمایت می‌کنند که بتوانند به هدف‌های خود دست یابند.
مطابق پیش‌بینی‌ها به مرور رد پای سازمان سیا و نهادهای آمریکایی در التهاب‌های جاری ونزوئلا عیان‌تر می‌شود؛ مسأله‌ای که از سوی مادورو بارها اعلام شد و در اغتشاش‌های پیشین در سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۷و ۲۰۱۹ نیز بارها به اثبات رسید. اکنون مشخص شده است مؤسسه‌ای که در بحبوحه انتخابات از پیشتازی گونزالس و برتری قاطع او خبر داده بود مؤسسه‌ای وابسته سازمان جاسوسی آمریکا و محافل اطلاعاتی این کشور و با سابقه نظرسازی در برخی از کشورهای دیگر نیز هست.
نظرسنجی بعد از انتخابات ونزوئلا که ادعای پیروزی اپوزیسیون را دارد توسط مؤسسه‌ای طراحی شده که ارتباط نزدیکی با دولت آمریکا و سازمان سیا دارد و برای تبلیغات رسانه‌ای دولت این کشور فعالیت می‌کند. این مؤسسه قبلاً نظرسنجی‌های مشکوکی را در اوکراین، گرجستان و عراق انجام داده؛ مناطقی از جهان که توسط وزارت خارجه آمریکا «بسیار استراتژیک» تلقی شده و مداخله بی‌امان واشنگتن را شامل شده‌است.
این مؤسسه تحقیقاتی «ادیسون» است توسط معاون اجرایی شرکت «راب فاربمن» مدیریت می‌شود. فاربمن تحقیقات بین‌المللی ادیسون را با تخصص در خاورمیانه و آفریقا برای مشتریانی ازجمله بی‌بی‌سی، صدای آمریکا، شبکه‌های پخش خاورمیانه و رادیو اروپای آزاد / رادیو آزادی مدیریت می‌کند.
روزنامه «نیویورک تایمز» در سال ۱۹۷۷ این رسانه‌ها را «رسانه پروپاگاندایی بین‌المللی که توسط سیا ساخته شده‌اند»، توصیف و همچنین تأکید کرد که سرمایه‌گذاری و بودجه آنان توسط سیا تأمین می‌شود. در همین ارتباط مادورو که پس از اعتراض اولیه اپوزیسیون عنوان کرده‌بود اجازه هرج و مرج در کشور را نمی‌دهد، طی یک سخنرانی به افشاگری درباره نقش آمریکا در ایجاد اغتشاش در این کشور و سازمان یافته بودن اعتراضات پرداخت.
مادورو در سخنرانی خود درباره اعتراض‌ها عنوان کرد: «آنها می‌خواستند روی کار بیایند و قدرت را به‌دست بگیرند؟ برای آنکه کشور را به ورطه یک جنگ داخلی بکشانند؟ ۹۰ درصد از کسانی که دست به اقدام‌های خشونت‌آمیز در کشور می‌زنند، مواد مخدر مصرف کردند و در ازای دریافت پول، سلاح با خود حمل می‌کنند. آنها در تلاش هستند تا بار دیگر کودتای فاشیستی و ضدانقلابی را بر ونزوئلا تحمیل کنند. عاملان اقدام‌های خشونت‌بار، تروریستی و جنایت‌کارانه دوشنبه شناسایی و بازداشت شدند و معلوم شد که ۸۰ درصد آنان دارای پیشینه جنایی هستند.»
حال این پرسش به ذهن می‌رسد «در شرایطی که مادورو بر ابرتورم ۲ میلیون درصدی که به حذف بیش از ۱۴ صفر از پول ملی این کشور منجر شد، غلبه و با کاهش تورم سالانه به مرز ۵۰ درصد، اقتصاد رو به مرگ این بازیگر آمریکای لاتین را احیا کرده‌است، چرا مردم باید رقیب وی را برگزینند؟»؛ موضوعی که سناریوی مداخله و توطئه از سوی آمریکا را تقویت می‌کند.
منبع: مهر
برچسب ها :