Sadonline | صدآنلاین | اخبار روز ایران و جهان

علی مفتح در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ننائل مرزوق، نوجوان ۱۷ ساله ای که با بی رحمی به دست پلیس فرانسه کشته شد از نسل بانلیو بود. وی در نانتِر، همان جایی در حومه پاریس که روزگاری کارگران الجزایری شب را به روز می رساندند زندگی می کرد. نانتر، یک از حلبی آباد هایی «bidonville - بیدون ویل» بود که پدر الجزایری نائل در آن زندگی می کرد. پدری که بعد از ترک خانواده، نائل هیچ گاه وی را ندید. به عنوان تنها فرزند خانواده، نائل بعد از ترک مدرسه در پیتزا فروشی کار می کرد. داستان زندگی وی با ترک کردن و ترک شدن ها در جامعه و خانواده نوشته شده بود. شاید تنها دلبستگی وی در دنیا هم مادرش بود که بعد از قتل نائل او را «بهترین دوست» خود خطاب کرد. روزی که مادر وی نمی دانست «دوستت دارم مامان» نائل و بوسه خداحافظی او قبل از ترک خانه آخرین دیدار وی با فرزندش خواهد بود.