يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، «علی الامین زین» نخست‌وزیر نیجر در توضیح تصمیم کشورش برای اخراج نظامیان آمریکایی بی‌تعارف گفت بود، «آمریکایی‌ها در خاک ما ماندند و در حالی که تروریست‌ها مردم را می‌کشتند و شهر‌ها را به آتش می‌کشیدند، هیچ کاری نکردند. این که به خاک ما بیایند، اما به تروریست‌ها اجازه حمله به ما را بدهند، نشانه دوستی نیست».
او به یکی از مواردی که شاهدش بوده، یعنی «لحن ترحم‌آمیز و نامحترمانه‌ای» که یک هیات بلندپایه آمریکایی در سفر به این کشور در اواسط ماه مارس اشاره می‌کند. به گفته زین، مقامات نیجری نه‌تن‌ها به واسطه لحن پیام‌های آمریکا، بلکه با درخواست‌های آنها برای محدود کردن روابط امنیتی به روسیه و تهدید به اعمال تحریم‌ها علیه نیجر در صورت فروش اورانیوم توسط آن به ایران، مورد توهین قرار گرفتند.
در گزارشی با این مقدمه در پایگاه تحلیلی «وار آن دی راکس» آمده است: اظهارت زین نشان‌دهنده بروز تنش‌ها در روابط میان آمریکا و نیجر است. این تا حدی، به پایان دادن کمک‌های امنیتی واشنگتن پس از کودتای ژوئیه ۲۰۲۳ در نیجر و حاضر نشدن دولت نظامی به موافقت با درخواست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی برای کناره‌گیری، مرتبط است. با این وجود، دلایل اصلی شکست آمریکا در نیجر ریشه‌دارتر است. پایان یافتن حضور نظامی آمریکا در نیجر، بیشتر از همه، نتیجه جو سیاسی و اجتماعی ایجادشده بر اثر حضور آمریکا و غرب در آن‌جا بود».
این رسانه با بیان اینکه این موضوع «مسئله گسترده‌تری را در ایجاد شراکت امنیتی با حکومت‌هایی آشکار می‌سازد که نظام سیاسی ضعیفی دارند»، نوشت: «سرازیر شدن کمک‌های امنیتی می‌تواند، سهواً، منجر به افول تدریجی مشروعیت حاکمیت محلی و تقویت شرایط مطلوب برای کودتا شود. در واقع، اگر مقامات آمریکایی به برنامه‌های خود برای گسترش قابل‌توجه روابط امنیتی با کشور‌های ساحل غرب آفریقا ادامه دهند، با نتایج مشابهی مواجه می‌شوند».
این رسانه آمریکایی در ادامه نوشت: «هیچ سیاست ساده و مشخصی برای این مسئله وجود ندارد. به طور کلی، واشنگتن بهتر است رقابت‌های امنیتی و ژئوپولتیکی جهانی در روابط منطقه‌ای خود را از اولویت‌هایش کنار بگذارد. آمریکا، واقعا، ظرفیت کمک‌های مستقیم قابل‌توجه به ایجاد یک فضای بهبودیافته در امنیت منطقه‌ای را ندارد. در عوض، باید روی مسائلی تمرکز کند که می‌تواند در زمینه اموری مانند بهبود دسترسی صادرات برای بازار‌های آمریکایی، پر کردن خلاء‌های تامین سرمایه برای امور بشردوستانه و سرمایه‌گذاری در بهبود تغییرات آب‌وهوایی و تدابیر سازگاری با محیط تاثیرات سازنده گسترده‌تری داشته باشد.
در ادامه این مطلب آمده است: «وزارت امور خارجه آمریکا در ۲۴ آوریل تصمیم نهایی خود برای خارج کردن نیرو‌های این کشور از نیجر را اعلام کرد. طبق اعلامیه مشترک وزارت دفاع آمریکا و وزارت دفاع نیجر که ۱۹ ماه مه منتشر شد، خروج نظامیان آمریکایی تا ۱۵ سپتامبر تکمیل خواهد شد. این نیرو‌ها که تعدادشان به کمتر از ۶۵۰ نفر می‌رسد، تاسیسات مهم، از جمله یک پایگاه پهپادی گران‌قیمت در شهر شمالی اغادیز را تحویل خواهند داد. این اقدام به دنبال لغو یک‌جانبه یک توافق در سال ۲۰۱۳ درباره وضعیت نیرو‌ها توسط دولت نظامی انجام می‌شود که مبنای قانونی فعالیت‌های نظامی ارتش آمریکا در این کشور بود».
وار آن دی راکس با بایان اینکه «این اقدام برای آمریکا هم تحقیرآمیز و هم یک پسرفت راهبردی جزئی بود»، می‌نویسد: «نیجر حداقل تا کودتای ژوئیه ۲۰۲۳ علیه "محمد بازوم" رئیس‌جمهور پیشین این کشور، مرکز اطلاعاتی منطقه‌ای اصلی آمریکا به شمار می‌رفت. اگرچه، این اقدام نباید تعجب‌برانگیز باشد، چراکه به دنبال اخراج تقریبا هزار و ۵۰۰ نیروی فرانسوی انجام شد که برای کمک به مبارزه با گروه‌های افراطی به این کشور آمده بودند، همچنین در پی نزدیک شدن علنی روابط نیامی با روسیه انجام شد. در هر ۲ مورد، دولت نظامی از نمونه‌های آنها در بورکینافاسو و مالی الگوبرداری کرد که هر ۲، نیرو‌های فرانسوی را مجبور به خروج کرده و مالی نیز عملیات گسترده صلح‌بانی سازمان ملل را در سال گذشته لغو کرد».
رسانه آمریکایی در پایان نوشته است: «رسیدن نظامیان روس به نیجر باعث تقویت روایتی شده که بر نفوذ منطقه‌ای روسیه تاکید دارد. واشنگتن احتمالا، این موضوع را مانند دوران جنگ سرد، موفقیتی برای روسیه و اعزام سربازان و گماشته‌های روس به همان پایگاهی در نیامی که میزبان نیرو‌های آمریکایی است را تحقیری مضاعف تلقی خواهد کرد».
منبع: ایسنا