امام صادق(ع) فرمودند: « چهار چیز چشم را نور می بخشد، سودمند است و ضرر ندارد» درباره آنها از امام پرسیدند فرمود: آویشن و نمک (وقتی باهم باشند)، نانخواه و گردو( وقتی باهم باشند. به ایشان گفتند، این چهار چیز وقتی باهم باشند، به چه کار می آیند؟ فرمودند: نانخواه و گردو (اگر باهم باشند)، بواسیر را می سوزاند، باد را دور می کند، رنگ را زیبا می سازد، معده را سخنی(مقاومت) می دهد و کلیه ها را گرم می کند.
اما آویشن و نمک (اگر با هم باشند)، بادها را از قلب دور می سازند، انسداد را می گشایند، بلغم را می سوزانند، آب را به جریان می اندازند، بوی بدن را خوب می نمایند، معده را نرم می کنند، بوی بد را از دهان می برند و بر نزدیکی می افزایند.
آویشن خواص فراوانی از جمله ضد صفرا، بالابرنده فشار خون، مقوی اعصاب و افزاینده بینایی است و در رفع التهاب های مزمن روده بزرگ، دفع انگل های گوارشی، افزایش اشتها و تقویت کلی جهاز هاضمه مفید است.
آویشن، کلیه را شتشو می دهد، رطوبت بدن را دفع می کنند، غلظت خون را کاهش می دهد و در درمان زکام، سرفه و آسم موثر است.
همچنین در رفع کولیت های مزمن، پاک کننده سینه و افزایش شیر مادر موثر است.
توجه: دم کرده رقیق آویشن را می توان جانشین چای صبح و عصر کرد و آن را با عسل شیرین کرده و خورد.
طب سنتی اگر درست و با شناخت استفاده بشه خیلی هم خوبه
طب غربی در ایران به جز برخی مواقع مثل جراحی و امثال ان بقیه اش تجارت هست