جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
ملوان و سپاهان آخرین بازی هفته ۲۴ را در انزلی برگزار کردند. هر دو تیم در نیمه سمت چپ زمین به گل رسیدند و هر دو به یک شکل با نفوذ از سمت راست و ارسال زمینی و با استفاده از ضعف مفرط تیم حریف در قلب خط دفاعی!
جالب اینجاست که این دو تیم در جمع شش تیم بالای جدول از ابتدای فصل جز بهترین تیم‌های ما بودند. ملوان با بضاعت کمتر خریدهای بسیار خوبی در سایر مناطق داشت اما با اصرار تارتار روی فاکتور تجربه برای قلب خط دفاعی، مهره قابل اعتمادی در این منطقه نداشت و هنوز هم ندارد. اما هر چقدر مشکلات مالی گریبان‌گیر ملوان برای خرید بود، سپاهان تنها تیم ایرانی است که چنین مشکلی ندارد و عجیب آنکه سپاهان این فصل هرچه بازیکن گران قیمت بود را خرید اما انگار اصلاً قلب خط دفاعش را ندید.
فصل قبل هم سپاهان بجز محمد دانشگر مدافع مطمئنی را در این منطقه نداشت. در نیم فصل دوم سیاوش یزدانی آمد اما هر بازی با سوتی‌های وحشتناک باعث شکست سپاهان شد تا مورایس به طور کلی از او قطع امید کند. در شروع این فصل هم تنها هادی محمدی برای این منطقه خریداری شد و دابو هم تا مدتی کارت بازی نداشت. ظاهراً مورایس به محمدی هم اعتقادی ندارد بعد از مصدومیت دانشگر اجبار استفاده از سیاوش یزدانی کار دست سپاهان داد و در تمام هفته‌های اخیر دیدیم که سپاهان از این ناحیه چه گل‌های بدی خورد.
بازیکنانی که چه در آسیا و چه در لیگ مدام اخراج می‌شوند یا گل به خودی می‌زنند یا به حریف پاس گل می‌دهند و یا با دادن پنالتی کمر تیم را می‌شکنند و معلوم و مشخص نیست که چرا سپاهان با وجود بضاعت مالی کافی فکری به حال قلب خط دفاعش نمی‌کند.
در مقابل ملوان محمدرضا سلیمانی از کندی برایان دابو و ضعف عجیب و غریب سیاوش یزدانی استفاده و با یک بغل پا دروازه میهمان را باز کرد. سپاهان خوش شانس بود که ملوان دیگر نتوانست از این نقطه ضعف استفاده کند و خوش شانس‌تر که خود ملوان هم همین مشکل را داشت.