سهشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۳
نویسنده: کاترین کالویت
چهارشنبه هفته گذشته بود که پارلمان مجارستان بالاخره به بررسی درخواست فنلاند و سوئد برای عضویت در ناتو پرداخت. این جلسه توسط ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان از پاییز گذشته به جلسه پارلمان در سال جدید موکول شده بود. به استثنای ترکیه و مجارستان، همه اعضای ناتو قبلاً با پیوستن دو کشور اسکاندیناوی به ائتلاف دفاعی موافقت کرده‌اند، اما اوربان قمار کرده و این تصمیم را با منافع شخصی خود گره زده است. خود او، همانطور که جمعه گذشته به طور مبهم اشاره کرده بود، یک الزام اخلاقی برای موافقت با این درخواست می بیند، زیرا مجارستان نیز زمانی مورد استقبال ناتو قرار گرفت که یکسری شرایط و پیش شرط ها را رعایت کرد و پذیرفت و بعد از رایزنی ها و بررسی هایی که به اعتقاد او جنبه تحکم آمیز داشت و بوداپست به سختی می توانست با آن کنار بیاید به عضویت ناتو درآمد. اما تا آنجا که به نمایندگان مجلس مربوط می شود، آنها تردیدهای زیادی نسبت به رای دادن برای عضویت سوئد و فنلاند در ناتو دارند: سوئدی ها درباره فساد در مجارستان و دموکراسی در این کشور "دروغ های زیادی" منتشر کرده اند. بدین علت، فراکسیون فیدز که به اوربان متمایل است اعتقاد دارد که "هنوز بحث های جدی لازم است".
در پایان، احتمالاً یک «آری» از سوی اکثریت دو سوم نمایندگان فیدز در بوداپست وجود خواهد داشت، زیرا آنچه اوربان می گوید، اتفاق می افتد. اما همانطور که ترکیه در برخورد با سازمان تروریستی پ.ک.ک از سوئد درخواست کرده و امتیازاتی دریافت کرده است، اوربان نیز احتمالاً در پشت صحنه هر دو کشور نامزد را تحت فشار قرار می دهد تا امتیازاتی را در مورد مسائل مالی یا سیاسی به او و مجارستان بدهند.
اوربان مناقشه با بروکسل را با بحران ژئوپلیتیک کنونی مخلوط می کند و خود را پس از پاپ فرانسیس، به عنوان یکی از دو مبارز واقعی برای صلح در اروپا معرفی می کند. تهدید به وتو علیه بسته های تحریمی اتحادیه اروپا، معافیت مجارستان از تحریم نفت روسیه توسط اتحادیه اروپا، ممنوعیت ترانزیت تسلیحات به اوکراین از طریق خاک مجارستان، لغو تحویل تسلیحات، همگی برای این است که اوربان در پی تثبیت نقش ویژه دولتش در این جنگ است.
مجارستان هرگز از تاکید بر این که "این جنگ ما نیست" خسته نمی شود. اندکی قبل از شروع جنگ، رئیس دولت به مسکو رفت و سپس در مبارزات انتخاباتی نیز به طور گسترده از بحران اوکراین استفاده کرد تا رای دهندگان را متقاعد کند که مخالفان می خواهند مجارستان به طور فعال در این جنگ شرکت کند، نه فقط با تهیه سلاح و ارسال آن به اوکراین.
اوربان مایل است که این جنگ با یک آتش بس سریع به پایان برسد. اما برایش مهم نیست که اوکراین چه هزینه ای باید بپردازد. در عوض، او وزیر امور خارجه را برای دیدارهای دولتی که مأموریت‌های حفظ صلح نامیده می‌شوند، به روسیه و بلاروس می‌فرستد با این هدف که همچنان رضایت این دو کشور را جلب کرده باشد.
منبع: زوددویچه سایتونگ (آلمان)