شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳
در جام حذفی چیزی به اسم نایب قهرمان وجود ندارد که تیم‌ها بخواهند آن را در زمره افتخارات خود قرار دهند. فلسفه وجودی این جام این است که همه تیم‌ها حذف می‌شوند و یک تیم قهرمان می‌شود. فرقی بین تیمی که در بازی اول باخته و کنار رفته با تیمی که در فینال شکست می‌خورد نیست!
اما باز هم در فوتبال ایران کسانی هستند که به اشتباه از کلمه نایب قهرمان استفاده می‌کنند و با استناد به آن استقلال را پرافتخارترین تیم جام حذفی می‌نامند. استقلال و پرسپولیس هر کدام ۷ بار قهرمان جام حذفی شده‌اند و از این نظر با یکدیگر برابرند، با فاصله نسبت به ذوب آهن و سپاهان با ۴ قهرمانی اما استقلال تاکنون ۱۴ بار به بازی پایانی جام حذفی رسیده و از این نظر رکورد بهتری نسبت به پرسپولیس دارد.
از کلمات باید درست استفاده کرد. رسیدن به فینال جام حذفی به معنی نایب قهرمانی نیست. استقلال در ۵۰ درصد حضورهایش در فینال موفق بوده و قهرمان شده است و در ۵۰ درصد دیگر بازنده و از این فاکتور می‌توان به عنوان آیتم منفی هم استفاده کرد.
اما پرسپولیس ۹ بار به بازی پایانی رسیده که ۷ مرتبه جام قهرمانی را بالای سر برده است و تنها دو بار فینال را باخت. اما بدون توجه به آمار هم استقلال و پرسپولیس همیشه مدعیان اصلی قهرمانی در هر جامی هستند و وقتی استقلال در بازی اول جام حذفی شکست خورد و از گردونه بیرون رفت، از آن به عنوان بزرگترین شگفتی یاد می‌شود.
البته استقلال در دو دهه اخیر و از زمان تولد عمر لیگ حرفه‌ای لااقل سه بار دیگر این تجربه را داشته که در همان بازی اول جام حذفی شکست بخورد و حذف شود.
بار اول سال ۱۳۸۳ در همین اسفند ماه تیم امیر قلعه نویی به شاهین بوشهر در بوشهر باخت و در همان قدم اول حذف شد. بار دوم سال ۸۵ در نخستین دوره حضور صمد مرفاوی روی نیمکت به مخابرات شیراز در قدم اول باخت و از جام کنار رفت و بار سوم، در سال ۹۳ در همین کرمان در دوره سوم تصدی امیر قلعه نویی و هفته بعد از دربی - که شکست هم خورده بود - جام حذفی را هم باخت و کنار رفت.
این یعنی اتفاق غیر منتظره ای برای اولین بار نیفتاده و شکست و حذف استقلال در بازی اول پیش از این هم سابقه دارد. حتی اگر به سال‌های دورکاری نداشته باشیم و همین دو دهه اخیر را ملاک قرار دهیم!
21458/خ