جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
پس از این‌که تیم ملی فوتبال کشورمان در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما نتایج ضعیفی گرفت و در همان مرحله گروهی از گردونه مسابقات حذف شد، امیر عابدینی رئیس وقت فدراسیون فوتبال از سمت خود برکنار شده و داریوش مصطفوی به عنوان رئیس جدید انتخاب شد. استانکو پابلوکوویچ سرمربی وقت تیم ملی هم برکنار شد و ایران در اتفاقی که طی ۵۰ سال اخیر بی‌سابقه تلقی می‌شود، بالغ بر ۱۶ ماه سرمربی نداشت و هیچ دیدار رسمی و تدارکاتی نیز برگزار نکرد!
از ابتدای زمستان سال ۷۴ بحث انتخاب سرمربی جدید برای تیم ملی جدی شد و نام‌هایی همچون ناصر حجازی، محمود یاوری و حسن حبیبی در کنار چند اسم بزرگ خارجی به عنوان کاندیداهای هدایت ملی‌پوشان کشورمان در رسانه‌ها مطرح شدند ولی روز ۲۸ بهمن سال ۷۴ ناگهان اعلام شد محمد مایلی‌کهن سرمربی اسبق تیم ملی فوتسال ایران که سابقه ۱۴ سال بازی در پرسپولیس و مربی‌گری در این تیم و همچنین تیم ملی را داشت، به عنوان سرمربی جدید تیم ملی ایران انتخاب شد!
این تصمیم باعث تعجب جامعه فوتبال شد چون مایلی‌کهن اگرچه با تیم ملی فوتسال عنوان چهارمی جام جهانی را به دست آورده بود ولی تا قبل از این‌که سرمربی تیم ملی شود، هدایت هیچ تیم فوتبال مطرحی را بر عهده نداشت. از طرف دیگر شایعه بود که همه چیز برای سرمربی‌گری ناصرحجازی فقید در تیم ملی فراهم شده ولی سازمان تربیت بدنی در آخرین لحظه با آن مخالفت کرد.
از همان روزهای نخست مشخص بود که رابطه محمد مایلی‌کهن با داریوش مصطفوی رئیس وقت فدراسیون فوتبال خوب نیست و بعدا این مسئله خودش را به وضوح نشان داد. محمد مایلی‌کهن تیم ملی ایران را در دی ماه سال ۱۳۷۵ به مقام سومی جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات رساند و تا آستانه رسیدن به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه هم جلو رفت اما اتفاقاتی به وقوع پیوست که در نهایت آبان سال ۱۳۷۶ از سمت خود برکنار شد.
حالا ۲۸ سال از آن انتخاب می‌گذرد و سرمربی اسبق تیم ملی با وجود این‌که یکی از منتقدان جدی امیر قلعه‌نویی تلقی می‌شود ولی همین چند روز قبل در گفت‌وگو با خبرورزشی صراحتا عنوان کرد ترجیح می‌دهد یک مربی ایرانی سرمربی تیم ملی کشورمان باشد حتی اگر آن فرد دشمن او باشد.
21458/غ