جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، متهم ادعا کرد که قصد قتل نداشت و فقط می‌خواست عصبانیتش را نشان داد. در این حادثه هرچند مرد مجروح به بیمارستان منتقل شد اما به دلیل پارگی رگ اصلی جانش را از دست داد. سپس پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد.
متهم که با درخواست قصاص از سوی اولیای‌دم روبه‌رو شده بود، به قضات گفت: روز حادثه وارد سمساری شدم. مقداری وسیله داشتم که می‌خواستم بفروشم. در آنجا دوستم پیمان من را با لقبی صدا کرد که فکر کردم فحش است اما بعد فهمیدم یک فرد مشهور و دانشمند ایرانی است ، در آن لحظه عصبانی شدم و به او پرخاشگری کردم که چرا چنین کاری کرده است و دعوا بین ما شروع شد. او با شیشه‌ای شکسته ضربه‌ای به پایم زد. من هم به انتهای مغازه رفتم و هرچه را جلوی دستم بود، سمت او پرتاب کردم. انتهای مغازه گیر افتاده بودم و راه فرار نداشتم. یکی از دوستانم برای کمک آمد و حتی با میله آهنی ضربه‌ای به مقتول زد. من هم شیشه‌ای را به سمت او پرت کردم که در سینه‌اش فرو رفت. باور کنید من قصد کشتن او را نداشتم. چون اورژانس دیر رسید او به خاطر شدت خونریزی جان سپرد.
متهم گفت: من بدشانسی آوردم. اگر سر مغازه بودم حتما فرار می‌کردم و کار به اینجا نمی‌کشید اما گیر افتاده بودم.
در ادامه وکیل متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: موکل من راه فرار نداشته و حتی قصد قتل نداشته و شیشه را پرت کرده و شیشه را به بدن مقتول فرو نکرده است. ضمن اینکه اول مقتول به او حمله کرد و موکلم همه شرایط دفاع مشروع را داشت.
بعد از گفته‌های متهم و وکیل مدافع او هیات قضات برای تصمیم گیری وارد شور شدند و متهم را به قصاص محکوم کردند.