کشف ۱۸ سیاهچاله در حال خوردن ستارگان مجاور

دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) رویدادهای جزر و مدی را کشف کرده اند که به سیاهچاله هایی مرتبط است که از ستاره های کهکشان های پر از غبار تغذیه می کنند.

دانشمندان ۱۸ رویداد جدید اختلال جزر و مدی (TDEs) شناسایی کردند، مواردی که در آنها یک سیاهچاله در نزدیکی یک ستاره همسایه آنرا متلاشی می کند.

نیروی گرانشی قوی سیاهچاله ها ستاره های مجاور را در هم می شکند و در نتیجه انرژی قابل توجهی در سراسر طیف الکترومغناطیسی آزاد می شود.

این فهرست جدید اختلال های جزر و مدی با بررسی داده های آرشیوی تلسکوپ ماهواره ای نیووایز (NEOWISE) پیدا شد. محققان الگوهای مادون قرمز مرتبط با این انفجارهای شدید و گذرا را با استفاده از یک الگوریتم جدید شناسایی کردند.

مشاهدات انجام شده در طیف مادون قرمز

نکته قابل توجه این است که محققان این رویدادهای جدید را با جست و جو در طیف مادون قرمز شناسایی کردند. براساس این مطالعه، این روش پنجره جدیدی را برای جستجوی سیاهچاله های تغذیه کننده فعال باز می کند.

این نوع رصد به ویژه برای مطالعه کهکشان های غبارآلود مفید است که در آن ها نمی توان به تشعشعات نشات گرفته از هسته کهکشان، جایی که ابرسیاه چاله در آن قرار دارد، نگاه کرد.

طبق این مطالعه، غبار ستاره ای که این کهکشان ها را فراگرفته است، معمولاً نور مرئی و اشعه ایکس را جذب و پنهان می کند و مشاهده هرگونه نشانه ای از اختلال جزر و مدی در این طول موج ها را دشوار می کند.

مگان مسترسون (Megan Masterson)، نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: اکثر این منابع در طیف های مرئی نشان داده نمی شوند.

مسترسون ادامه داد: اگر میخواهید اختلال های جزر و مدی را به طور کلی درک کنید و از آن ها برای کاوش جمعیت شناسی سیاه چاله های بزرگ استفاده کنید، باید به طیف فروسرخ نگاه کنید.

اختلال های جزر و مدی به یک نوع کهکشان محدود نمی شوند

این فهرست جدید ممکن است به برخی معماهای مهم مربوط به اختلال های جزر و مدی بپردازد. جدیدترین یافته ها نشان می دهد که سیاه چاله ها می توانند ستاره های کهکشان های مختلف را مصرف کنند.

ادو برگر (Edo Berger)، استاد نجوم در دانشگاه هاروارد، که در این مطالعه دخالتی نداشت، می گوید: اکنون می توان از میان گرد و غبار به درون کهکشان نگاه کرد و سرشماری اختلال های جزر و مدی مجاور را تکمیل کرد.

این یافته ها در روز ۲۹ ژانویه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

369852