شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳
اگر به عکس شبانه ماهواره ای زیر از شبه جریره کُره توجه کنید، ملاحظه خواهید کرد، در شب کل پهنه کره جنوبی نورانی و روشن و از مدار ۳۸ درجه به بالا که مرز مشترک با کره شمالی است، به یکباره شبه جزیره تا مرز مشترک با چین در تاریکی و ظلمت فرو می رود، آنچنان که گوئی کره جنوبی جزیره ای در حد فاصل این کشور با چین است.
امروزه درآمد سرانه کره شمالی ۴٪ کره جنوبی، تولید ملی کره جنوبی ۱۷۰۰ و کره شمالی ۲۹ میلیارد دلار است، با اختلاف جزئی ۶۰ برابری! اما همیشه فاصله دو کره مثل امروز نجومی نبود، برعکس، این کره شمالی بود که کره جنوبی را پشت سر گذاشته بود. بعد از اتمام جنگ کره در سال ۱۹۵۳، رشد اقتصادی کره شمالی طی سه سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ به رشد خیره کننده ۳۰٪ و از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰ به رشد ۲۱٪ رسید. گزارش محرمانه سازمان سیا در اوایل ۱۹۷۰ تاکید داشت قدرت صنعتی و اقتصادی کره شمالی به مراتب از کره جنوبی بیشتر است. رشد اقتصادی بالای کره شمالی موجب توجه و غبطه دانشجویان و روشنفکران کره جنوبی به همسایه شمالی شده بود.
جنوب و شمال خلیج فارس هم تاریخ معاصرش با جنوب و شمال شبه جزیره کره بسیار مشابه است. توسعه و پیشرفت اقتصادی شمال خلیج فارس که همه پهنه آن متعلق به ایرانِ بزرگ است، در گذشته ای نه چندان دور به لحاظ اقتصادی فاصله ای کهکشانی با پهنه جنوب این خلیج داشت، تا آنجا که شیوخ شان برای تفریح و بیمارانشان برای درمان به ایران می آمدند، ایران برای بهبود زندگی آنها، برایشان بیمارستان و مدرسه می ساخت، صادرات کالاهای صنعتی ساخت ایران به سویشان روان بود، در ملاقات های شیوخ آنها با مسئولان ایرانی، درخواست کمک برای بهبود اقتصاد و زندگی شان، ترجیع بند سخنانشان بود. خلاصه اینکه آرزوی دور و درازشان رسیدن و یا حداقل نزدیک شدن به جایگاه اقتصادی ایران بود. اما همانطور که ورق برای شمال و جنوب شبه جزیره کره برگشت، برای شمال و جنوب خلیج فارس هم برگشت.
چه کسی باور می کرد تولید ملی ۲/۸ میلیارد دلاری کشور کوچک امارات در سال ۱۹۷۳ به ۵۰۷ میلیارد دلار در ۲۰۲۲ برسد و از اقتصاد ایرانِ بزرگ سبقت بگیرد؟ چه کسی تصور می کرد، کشور مینیاتوری قطر که تلفظ اسم آن برای مردم دنیا مشکل بود و نمی دانستند کجای کره زمین قرار دارد، با جمعیت بومی ۶۰۰ هزار نفری در سال ۲۰۲۲ جام جهانی فوتبال را برگزار کند؟ چه کسی در خواب می دید، جزیره کوچک بحرین به سریع ترین سیستم بانکی، جهانِ در حال رشد برسد؟ چطور شد کشور فقیر عمان که ارتش ایران آن را از چنگال کمونیسم نجات داد و کاخ پادشاهی آن با پول اهدایی ایران ساخته شد، لقب سوئیس خاورمیانه را گرفت؟
متاسفانه نرخ تمام شاخص های اقتصادی، رشد تولید ملی، سرمایه گذاری داخلی و خارجی، تولید نفت و گاز، ترانزیت کالا و مسافر، گردشگری، کنترل تورم، بهره وری، صادرات، صادرات مجدد، زیرساخت های IT و غیره در شمال خلیج فارس منفی و یا در بهترین حالت بطئی و در جنوب تصاعدی در حال افزایش است. هیچ چشم اندازی هم برای تغییر وضعیت در افق مشاهده نمی شود.
در سال ۲۰۲۳ تولید جنوب خلیج فارس از ۲۵۰۰ میلیارد دلار گذشت، تولید شمال آن به ۴۰۰ میلیارد هم نمی رسد، آیا با استمرار وضعیت فعلی در آینده نه چندان دور، باید شاهد باشیم، شمال در تاریکی فرو رود و جنوب آن نورانی شود؟