ملی پوش استقلالی، سرمربی مشهور برزیلی را بیچاره کرد!

ماریو زاگالو در فوتبال دنیا یک اسم فراموش نشدنی تلقی می‌شود مردی که با  برزیل  در سال ۱۹۵۸ برای اولین مرتبه تحت عنوان بازیکن قهرمان جام جهانی شد و ۱۲ سال بعد همین عنوان را با تیم ملی کشورش این بار به عنوان سرمربی به دست آورد. او البته در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا که برزیل دوباره قهرمان شد نیز مشاور فنی بود و در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه هم به عنوان سرمربی مردان سرزمین سامبا را به نایب قهرمانی رساند.

جالب است بدانید این مربی بزرگ از بهتاش فریبا ملی‌پوش اسبق استقلال خاطره بسیار تلخی دارد که قطعاً تا آخرین روز زندگی خودش آن را فراموش نکرد. زاگالو در اواسط دهه ۵۰ شمسی سرمربی کویت شد و هنگامی که تیم ملی فوتبال کشورمان در سال ۱۳۵۶ توانست برای اولین مرتبه جواز حضور در جام جهانی را کسب کند، هدایت این تیم عربی حوزه خلیج فارس را بر عهده داشت ما در حالی برای جدال برگشت با کویت به این کشور پرواز کردیم که صعودمان به آرژانتین ۱۹۷۸ قطعی شده بود روی همین اصل حشمت مهاجرانی تصمیم گرفت به تعدادی از بازیکنان جوان‌تر میدان بدهد. این حرکت باعث ناراحتی زاگالو شد و او در یک مصاحبه اعلام کرد سرمربی ایران باید اصول فوتبال جوانمردانه را رعایت کرده و برای احترام به تیم ملی کویت با نفرات اصلی خودش بازی کند.

زاگالو همچنین در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی هم مدعی شد حشمت مهاجرانی می‌خواهد رکب بزند و قطعاً بازیکنان مطرح ایران را به میدان خواهد فرستاد اما حشمت خان در پاسخ به او گفت: "ما قطعاً جوانمردانه بازی می‌کنیم و حتی با نفرات جوان‌تر خودمان هم کویت را خواهیم برد".

بازی شروع شد و بهتاش فریبا که در آن مقطع یکی از جوانان مورد اعتماد حشمت خان بود گل اول را به ثمر رساند و بر روی گل دوم هم نقش مستقیم داشت تا از طرف خبرنگاران در پایان بازی به عنوان ستاره زمین انتخاب شود. فریبا کاری کرد تا زاگالو هیچ وقت یادش نرود با وجود بازیکنان بزرگ کویت نظیر: فیصل دخیل؛ فتحی کمیل و... مسابقه را در خانه خودش به تیم دوم ایران باخت.

بهتاش فریبا در رابطه با این بازی به ما می‌گوید: صعود ما قبل از پرواز به کویت قطعی شده بود و حشمت خان در تمرینات تاکید می‌کرد که می‌خواهد آنجا به نفرات جوان‌تر میدان بدهد. البته زاگالو حرف او را باور نمی‌کرد اما آقای مهاجرانی آنقدر به پشتوانه سازی اعتقاد داشت که چنین کاری را انجام داد. در آن مقطع آنقدر استعداد داشتیم که هر کدام از بزرگان تیم ملی ظاهر می‌شدند بلافاصله جوان‌ترها می‌توانستند جای خالی او را پر کنند. هیچ وقت یادم نمی‌رود پس از پایان بازی ماریو زاگالو چند دقیقه با حشمت خان مشغول خوش و بش شد و وقتی من را دید، به نشانه خسته نباشید به پشتم زد. راستش خودم هم خیلی خوشحال بودم به تیم سرمربی قهرمان جهان گل زده‌ام. همان بازی موجب شد تعدادی از جوانان فوتبال ایران به بازیکنان خیلی بزرگی تبدیل شوند و حتی بعضی از آنها نظیر من فرصت حضور در جام جهانی را نیز پیدا کردند. روح آقای زاگالو شاد باشد. واقعا جزو مربیان مورد علاقه من بود اما در این ۴۶ سال که از مسابقه مذکور می‌گذرد، متاسفانه هیچ وقت موقعیتی فراهم نشد تا با او ملاقات کنم. الان هم وقتی شنیدم از این دنیا رفته واقعاً ناراحت شدم.

21458/غ