تجارت تهاتری و پایاپای میان ایران و پاکستان به شرط کامل شدن با دیگر فرایندها مثل انعقاد پیمان تجارت آزاد و ایجاد گذرگاه های مشترک مثمر ثمر خواهد بود.
مبادلهٔ بازرگانی میان ایران و پاکستان تقریباً ۲ میلیارد دلار در سال برآورد میشود. اخیراً گام هایی برای بهبود این وضعیت برداشته شده است اما نکته در این است که ایران رقبای جدی مثل امارات متحده عربی، عربستان سعودی، هند و حتی ترکیه را در بازار پاکستان دارد که قدرت رقابت بالایی در برابر ایران دارند.
یکی از بزرگترین موانعِ گسترش مبادلات بازرگانی میان ایران و پاکستان بالا بودن تعرفه های بازرگانی در دو کشور است. قاچاق یکی دیگر از بزرگترین معضلات در مبادلات بازرگانی ایران و پاکستان است. قاچاق سبب کاهش مبادلات بازرگانی رسمی میان دو کشور شده است.
دو کشور برای بهبود مبادلات بازرگانی بهتر است موافقتنامهٔ تجارت ترجیحی که در سال ۲۰۰۶ میانشان منعقد شده است را به منظور زمینه سازی برای انعقاد پیمان تجارت آزاد، گسترش دهند.
موفقیت و کارآمدی موافقتنامه تجارت آزاد به عمق و گستردگی آن منوط است. در پاکستان، به خاطرِ مخالفتِ شدید اغلب صنایع در این کشور با گشودن بازار پاکستان به روی محصولاتِ رقبا معمولاً موافقتنامه های تجارت آزاد که با دیگر کشورها منعقد شده کارایی چندانی نداشته است، بنابراین در صورت برطرف نشدن این نقیصه موافقتنامه تجارت آزاد با ایران هم دچار سرنوشت موافقتنامه تجارت آزاد میان پاکستان و ترکیه خواهد شد چنان که موافقتنامهٔ اخیر الذکر کمتر از ۲درصد از خطوط تعرفهٔ بازرگانی میان دو کشور را در بر می گیرد.
پاکستان تنها به شرطی می تواند در تجارت تهاتری با دیگر کشورها موفق باشد که بتواند این گونه تجارت را با تسهیلاتی نظیر ایجاد گذرگاه های ترابری و موافقتنامه تجارت آزاد تلفیق کند در غیر این صورت سرنوشت این گونه از مبادلات نیز مشابه سرنوشت توافقنامه هایی خواهد شد که صرفاً جنبههای تبلیغاتی و غیر کاربردی داشتند. موافقتنامه همکاری های اقتصادی اکو و موافقتنامه همکاری های اقتصادیِ جنوب آسیا مصادیقی از موافقتنامه های اقتصادی هستند که بیشتر از ۲۰ سال است که منعقد شده اند ولی هیچ نتیجهای در بر نداشته است. بنابراین گسترش این توافقنامه ها و تلفیق آنها با دیگر پتانسیل های اقتصادی بهترین راه برای گسترش اقتصادی پاکستان با کشورهای همسایه از جمله ایران و تبادل تهاتری محسوب می شود.
منبع: اکسپرس تریبیون