جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
در روزهای که عملیات فلسطینی ها و بمباران های شدید غزه به خبر اول رسانه های جهانی تبدیل شده است، به حاشیه رفتن تجاوز روسیه به اوکراین به خودی خود، محل تعمق است. این تحول خود به تنهایی بخشی مهم از پیچیدگی های بازی قدرت و سیاست در سطح بین المللی و منطقه ای است.
به هر حال در حالی که در ساعات اولیه حملات حماس به اسرائیل، برخی با تحلیل های متکی بر احساسات جشن زودهنگام نابودی اسرائیل را گرفته و بر طبل پیروزی می نواختند، کشتار بی رحمانه اسرائیلی ها از مردم غزه نشان داد که شادی ابتدایی به چه تلخکامی و جنایاتی مواجه شده است.
درگیری میان فلسطینی ها و اسرائیل نشان داد که زبان قدرت با حق، رحم و با عدالت میانه ای ندارد و در هنگامه های جنگ منافع بی پرواتر از همیشه چهره کریه خود را به نمایش می گذارد.
و امروز موضع حمایتی آمریکا و متحدین اروپایی در همراهی با جنایات اسرائیل نشانگر شفاف و عینی بربریت مدرن است.
در این میان نگاهی به مواضع ایران در ارتباط با درگیری فلسطینی ها با اسرائیل نشانگر ارائه سیاستی مبتنی بر عقلانیت بوده است. در حالی که برخی آرزو و یا توقع درگیر شدن ایران در این روند را داشتند، مقامات ارشد کشور با تاکید بر حقانیت و ضرورت حمایت از فلسطینی ها، این درگیری را ابتکار عمل فلسطینی ها دانستند و بر حمایت معنوی از آن تاکید کردند. اگر عملیات فلسطینی ها برای اسرائیل و جهانیان شوک آور بود، موضع منطقی ایران برای بسیاری که به دنبال درگیر کردن ایران با اسرائیل و گسترش دامنه جنگ بودند نیز در بعدی شوک آور بوده است.
به نظر می رسد با موضعگیری معقولانه ایران در قبال درگیری فلسطینی ها و اسرائیلی ها، شاهین ها در داخل اسرائیل و... از یک سو و کشورهای پیرامونی از سوی دیگر به اهداف خود نرسیدند.
در حالی که برخی از کشورهای پیرامونی مترصد فرصتند تا عقده های تاریخی خود علیه کیان ایران را اجرایی کنند و در شرایط خاص بین المللی، ایران توانست با نگاه مبتنی بر حکمت، مصلحتی را به کار گیرد که عزت آن خدشه دار نشود.
نکته مهم آنکه مسیر، ابعاد و چگونگی درگیری‌های فلسطینی ها و اسرائیلی ها هنوز روشن نیست. اگر ابعاد این درگیری محدود به دو عنصر فلسطینی و اسرائیلی بماند، ضرورت حل مسئله فلسطین در قالب دو دولت دوباره از حاشیه به متن مسائل خاورمیانه خواهد آمد. و اما اگر ابعاد درگیری فلسطینی ها با اسرائیل گسترش یابد و به هر نحوی تلاش کنند ایران را درگیر جنگ کنند با توجه به موضگیری ابتدائی ایران، تعرض و درگیر کردن ایران در قیاس با گذشته نزدیک از حمایت بستر اجتماعی داخلی برخودار خواهد بود، هر چند که دور بودن ایران از درگیری مستقیم با مدنظر قرار دادن صفوف جنگ احتمالی تامین کننده بیشتر منافع کشور خواهد بود.