جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
نویسنده: حسام میرو
بعد از این‌که روسیه کشوری مهم در تولید تسلیحات و مهمات و یکی از بزرگترین صادرکنندگان در این زمینه در سطح بین المللی بود اخیرا در تلاش است تا نیازمندی‌های خود در این زمینه را از کره شمالی دریافت کند و در مقابل مواد غذایی، فناوری پیشرفته در زمینه ماهواره و زیردریایی اتمی در اختیار پیونگ یانگ قرار دهد. روسیه از طریق مذاکرات با این کشور تلاش می‌کند کسری خود را در زمینه تسلیحاتی بعد از جنگی ادامه دار در حدود یک سال و نیم رفع کند.
به عنوان شاخص نخست در عرصه میدانی روند نبردها نشان می‌دهد که روسیه نتوانسته است کمبود تسلیحاتی و مهماتی خود را به ویژه در زمینه جنگ‌افزار ضدتانک جبران کند بعد از این‌که اوکراین از تعدادی از کشورها تانک دریافت کرد. شاخص دوم به واشنگتن مربوط است. این کشور به سوی افزایش تعداد ائتلاف‌های خود با کشورهای پیرامون چین شتافت. این ائتلاف‌ها چندین هدف را دنبال می‌کند این مسئله باعث شد چین نسبت به هر گونه حمایت نظامی از مسکو احتیاط کند. از سوی دیگر پکن در راستای پیش‌بینی و آمادگی برای هرگونه احتمال نظامی این دغدغه را دارد که تمام ذخایر نظامی خود را حفظ کند.
صرف نظر از این‌که مذاکرات روسیه با پیونگ یانگ در تامین نیازهای مسکو موفقیت آمیز باشد یا خیر این گزینه یعنی توسل جستن مسکو به پیونگ یانگ به تنهایی گواه محدود بودن عرصه گزینه‌های دردسترس مسکو و پیش از آن یکی از نشانه‌های موفقیت تحریم‌های آمریکا و غرب علیه صنایع نظامی روسیه و تبدیل این کشور از یک کشور صادرکننده به یک کشور واردکننده است.
در برابر این واقعیت‌های سیاسی و نظامی سلاح گاز روسیه که مسکو علیه اروپا به کار گرفت به نظر می‌رسد میزان زیادی از اهمیت خود را از دست داده است؛ چرا که کشورهای اروپایی وارد کننده گاز روسیه و در راس آن‌ها آلمان موفق شدند شوک اولیه را پشت سر بگذارند.
با نزدیک شدن به فصل زمستان گزینه‌های نظامی روسیه پیچیده‌تر می‌شود و چه بسا تنها گزینه احتمالی این کشور تاکنون ادامه جنگی باشد که می‌داند به نفع این کشور فیصله نخواهد یافت و بهترین نکته‌ای که می‌تواند محقق سازد این است که عرصه را برای این مسئله باز نگذارد تا نتایج ناامیدکننده در میدان بر اوضاع سیاست داخلی این کشور تاثیر بگذارد.
منبع:الخلیج