جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
نویسنده: ژیل پاری
ژیل پاری، سرمقاله نویس «لوموند» در مقاله خود می نویسد: «امریکا و اروپا که پشت اوکراین جمع شده اند، از سال ها پیش تا کنون هرگز اینقدر به هم نزدیک نبوده اند.»
در آستانه حمله نیروهای ایالات متحده امریکا به عراق در حدود بیست سال پیش، رابرت کاگان، کتابی جنجال برانگیز با الهام از مقاله ای که چند ماه پیش توسط مجله اندیشکده محافظه کار امریکایی بنیاد هریتیج نوشته شده بود، منتشر کرد. او گفت که اختلاف بین امریکا و اروپا غیرقابل ترمیم است و فرمولی به عمد کاریکاتوری که به آیندگان وعده داده شده بود را ارائه داد: «امریکایی‌ها از مریخ آمدند و اروپایی‌ها از زهره.»
امریکایی ها جنگ را مشروط به قدرت می‌دانستند، در حالی که اروپایی ها برای حذف درگیری‌های مسلحانه از نظام روابط بین‌المللی به روابط تجاری و توافق‌های بین‌المللی متکی بودند. اروپایی ها رویای صلح همیشگی الهام‌گرفته از امانوئل کانت را در سر می‌پروراندند، در حالی که دیگران با خونسردی به دیدگاه هابزی خود درباره جهانی به‌طور طبیعی آنارشیک پایبند بودند.
بیست سال بعد، جنگ در ذهن همه است و همه اهل مریخ هستند. از سال ها پیش تا کنون امریکا و اروپا که پشت اوکراین جمع شده‌اند، هرگز اینقدر نزدیک نبودند. بنابراین، همه از جمله آلمان که «تغییر عصر» را به رسمیت شناخته بودند، «مریخی» هستند. پس از انتخاب دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان لازم دانسته بود که اتحادیه اروپا برای گرفتن «سرنوشت خود در دستانش» آماده شود، که به معنای دست کشیدن از آسایش تضمین شده توسط چتر نظامی آمریکایی بود؛ اما اقدامی نشد.
حمله روسیه برعکس، با اعلام ایجاد صندوقی به مبلغ 100 میلیارد یورو و بودجه ای معادل حداقل 2 درصد تولید ناخالص داخلی تأثیر فوری داشت. هدف این است که بوندسوهر به ارتش پیشرو اتحادیه اروپا تبدیل شود.
این تغییر در آسیا به قدرت دیگری گسترش می یابد که پس از شکست 1945 هرگونه جنگ افروزی را رد کرده بود. پذیرش دکترین دفاعی جدید توسط ژاپن در دسامبر2022، اهمیت نخستین شکست از زمان تشکیل «نیروهای دفاع شخصی» در سال 1954 بود.
منبع: لوموند