جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، علی بیت‌الهی، رئیس زلزله‌شناسی مرکز تحقیقات مسکن و شهرسازی گفت: «به‌طور متوسط در کشور با رخداد زلزله‌ای به بزرگی ۷ ریشتر حدود ۶۰ درصد ساختمان‌ها تخریب می‌شود.»
او ادامه داد: «محدوده تهران-کرج و اطراف آن، گستره‌ای با ریسک به‌مراتب بالاتر در پهنه ایران زمین است. برآورد اولیه خسارت برای زلزله ۷ در این محدوده نشان از آسیب‌پذیری جدی بیش از ۲ میلیون واحد مسکونی و در معرض قرارگیری بیش از ۶ میلیون جمعیت دارد.»
بررسی‌های پیشین در این زمینه نشان می‌دهد رشد شهری در تهران به شکل نادرست انجام شده و حدود هشت میلیون نفر از جمعیت تهران در ناحیهٔ بسیار خطرناک قرار دارند.
همچنین یک پژوهش زمین‌شناسی پیش‌بینی می‌کند که زلزله‌ای با بزرگی حدود ۷ ریشتر در تهران 640 هزار مسکن را از مجموع یک میلیون و 100 هزار مسکن ویران می‌کند و علاوه بر این بیش از یک میلیون و نیم از جمعیت تهران را کشته و حدود چهار میلیون و سیصد هزار نفر را زخمی می‌کند.
از سوی دیگر در سال ۱۳۹۲، به نقل از مهرداد حلوایی دبیر کمیتهٔ دفع آفات شهری و صنعتی شهرداری تهران بیان شد اگر زلزله‌ای جدی در تهران به وقوع بپیوندد، موش‌ها در زیر زمین، زیرآوار ماندگان را تا رسیدن نیروهای امدادی می‌خورند و زنده نخواهند گذاشت؛ این ادعا بعد از آن توسط اسماعیل کهرم استاد دانشگاه و مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست تأیید شد.
گسل‌های اصلی تهران شامل گسل مُشاء – فَشَم، گسل شمال تهران، گسل نیاوران، گسل تِلو پایین، گسل محمودیه و گسل شیان و کوث می‌شود. طبق محاسبات علی درویش‌زاده، پدر علم زمین‌شناسی ایران این دوره برای تهران ۱۵۰ سال است در حالی که از وقوع آخرین زمین‌لرزه بزرگ آن ۱۸۰ سال گذشته است.
این تأخیر ۳۰ ساله به این معنی است که زمین‌لرزهٔ بعدی، احتمالاً شدت و بزرگی بیشتری خواهد داشت. انرژی زمین در حال جمع شدن در گسل‌هاست و زلزله بعدی تهران قابلیت وقوع تا ۷/۵ ریشتر را دارد.