تیمی از محققان دانشگاه نبراسکا در مطالعات جدید خود دریافتند: استفاده از مایکروویو برای گرم کردن غذا می تواند میلیاردها ذره پلاستیکی ریز را در غذا آزاد کند.
این مطالعات نشان می دهد: برخی از ظروف زمانی که در معرض امواج مایکروویو قرار می گیرند، بیش از دو میلیارد نانوپلاستیک و چهار میلیون میکروپلاستیک در هر سانتی متر مربع آزاد می کنند. باید توجه داشت که پیامد های سلامتی مصرف چنین میکرو و نانوپلاستیک ها نامشخص است، اما این مطالعه تأثیر قابل توجه این مواد بر سلول های کلیه جنینی کشت شده مشاهده کرد. پس از قرار گرفتن در معرض این ذرات پلاستیکی، حدود ۷۵ درصد از این سلول ها در عرض دو روز از بین رفتند. با توجه به خطرات احتمالی، گزارش سال ۲۰۲۲ سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند قرار گرفتن در معرض این ذرات باید هر چه بیشتر محدود شود.
کازی الباب حسین، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترای مهندسی عمران و محیط زیست، در این رابطه می گوید: این واقعاً مهم است که بدانیم چه تعداد میکرو و نانوپلاستیک مصرف می کنیم. زمانی که ما غذاهای خاصی می خوریم، به طور کلی از محتوای کالری، سطح قند و سایر مواد مغذی آنها مطلع می شویم. من معتقدم به همان اندازه مهم است که ما از تعداد ذرات پلاستیکی موجود در غذایمان آگاه باشیم.
در سال ۲۰۲۱، حسین و همکارانش با الهام از تولد فرزندش، مطالعه خود را روی ظروف غذای کودک آغاز کردند. آن ها دو نوع پلاستیک مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده را آزمایش کردند. در این مطالعات محققان ظروف پلاستیکی که حاوی آب دیونیزه یا سه درصد اسید استیک بود که اسیدیته بسیاری از محصولات غذایی را شبیه سازی می کند را در مایکروویو قرار دادند. نتایج بر اساس نوع ظرف و مایع داخل آن متفاوت بود، اما شواهد نشان می دهد نوزادان و کودکان نوپا که غذاهای گرم شده در مایکروویو مصرف می کنند می توانند میزان قابل توجهی از پلاستیک را مصرف کنند.
محققان همچنین به بررسی اثرات مستقیم پلاستیک روی سلول های بدن پرداختند. شواهد نشان می دهد: سلول های کلیه که در معرض غلظت های بالایی از ذرات آزاد شده قرار گرفتند، میزان مرگ و میر بالایی را نشان دادند، که نشان می دهد این پلاستیک ها می توانند اثرات سمی قابل توجهی داشته باشند، به خصوص که این پلاستیک ها راحت تر به سلول ها نفوذ می کنند.
محققان تاکید می کنند: ما باید پلیمرهایی را پیدا کنیم که کمتر ذرات میکروپلاستیک را آزاد کنند. این امر احتمالاً، محققان را قادر خواهد کرد ظروف پلاستیکی بسازند که هیچ گونه میکرو یا نانوپلاستیک آزاد نمی کنند یا اگر آزاد شوند، انتشار آن ناچیز خواهد بود.
انتهای پیام/21111s