نتانیاهو و کشورهای عربی خلیج فارس

نام نویسنده: آندره آ موراتوره

 هدف اولیه سیاست خارجی دولت فوق ناسیونالیست و افراطی بنیامین نتانیاهو که در عرصه قومی – اجتماعی از همه بیشتر دچار اختلاف است، گسترش دادن توافقات ابراهیم و تحکیم روابط دیپلماتیک با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است.

برای کسانی که آشنایی با زمانه، روش ها و اهداف سیاست خارجی تل آویو ندارند ممکن است اینکه این کشور بر محور پادشاهی های نفتی سنی (امارات عربی، عربستان سعودی و بحرین) چیزی را بنا می نهد که به توسعه اش منجر می شود یک تناقض به نظر برسد. اتفاقی نیست که وزیر امور خارجه جدید اسرائیل انجام اولین دیدار خارجی خود به امارات را تدارک دید. از این منظر، به نظر می رسد که هدف، مهار حضور ایران در منطقه و تقویت الزامات انرژتیکی، امنیتی و تجاری باشد.

روابط رسمی میان اسرائیل و امارات دو سال پیش و به موجب توافقات ابراهیم برقرار شدند. بعد از انتخابات اول نوامبر که در آن پیروزی عرصه ناسیونالیست در اسرائیل را شاهد بوده ایم نگرانی هایی بابت اینکه روابط میان اسرائیل و امارات بتوانند تحت تأثیر انتخاب دولت تندروی نتانیاهو قرار گیرند، وجود داشت اما دست کم تا حالا چنین اتفاقی نیفتاده است.

از سال 2015 تا به امروز نتانیاهو به شدت تماس های خود را با ریاض افزایش داده و سال هاست که دیپلماسی جاسوسی و نظامی  به طور غیررسمی فعالانه به ویژه در خصوص ایران ادامه دارد. آنچه تازگی دارد این است که نتانیاهو پا را از روابط عربستان و کشور واسطه توافقات ابراهیم یعنی ایالات متحده آمریکا فراتر نهاده و خاطرنشان ساخته که اسرائیل مستقل از آمریکا وارد عمل شده است و خواهد شد. به ویژه زمانی که  مسائل مهم مربوط به امنیت  کشور مطرح باشد. مانند تهدید ایران علیه اسرائیل و منطقه. این سیاست به نوعی در روابط خارجی اسرائیل تازگی دارد. آیا تل آویو می تواند روابط خارجی خود را مستقل از ایالات متحده و بدون توجه به امیال آن پیش ببرد؟

منبع: ایل جورناله (ایتالیا)