سهشنبه ۱۹ تير ۱۴۰۳
نویسنده: نسیم الخوری
تاکنون درباره آینده ترکیه در دوره رجب طیب اردوغان مطالب زیادی نوشته شده اما پیگیری دقیق آنچه در میز گردهای اروپا و مشخصا انگلیس نوشته یا گفته می شود شایسته توجه است تا بتوان سیاست‌های آنها را تفسیر کرد.
غرب به طور کلی شدیدا درخصوص اوضاع مسلمانان و درک آینده آنها کنجکاو است چرا که در این مورد مقوله‌های کثرت گرایی و تنوع با یکدیگر روبه رو می‌شوند و تردید درخصوص اسلام‌گرایی ترکیه را برمی‌انگیزند.
در اینجا منظور تنها امور دینی و دنیایی در سطح فکری و تحلیلی نیست بلکه موضوع گسترش یافته و عناصر قومی، دینی، زبانی، تاریخی و نژادی در آن تقدم پیدا می‌کنند که می‌توان آن را به اختصار اسلام هراسی با رویکرد اردوغانی نامید.
اسلام‌گرایی ترکیه از سال 2002 به بعد بر این مسئله اتکا داشت که ایالات متحده آمریکا تجربه این کشور را به رسمیت شناخت با این هدف که انکارا را به سمت ایفای نقش در کشورهای عربی و اسلامی‌ای سوق دهد که قبلا تحت حکمرانی عثمانی‌ها قرار داشتند.
وسوسه ترکیه برای ارائه خود به عنوان الگوی اسلام جدید یا معاصر دام بزرگی بود از این رو این کشور در آن گرفتار شد و در آن موفق عمل نکرد.
ترکیه‌ی امروز ترس اروپایی‌ها از ایدئولوژی‌های سیاسی و نیز احیای نحوه تفکری را دو چندان می‌کند که هویت کشورها، ملت‌ها و مهاجران و چگونگی جذب، تعامل یا ادغام آنها را در معرض خطر قرار می‌دهد.
این فضای یکنواخت و مضطرب در کنار هم به افزایش افکار و بحث‌های پر تنش و نه رویکردهای جدی نسبت به ترکیه منجر می شود.
اروپای یکپارچه با اختلافات فراوانی که دارد تسلیم ترکیه نخواهد شد، حتی اگر این کشور برای همیشه در آستانه اروپا ایستاده باشد؛ زیرا روابط متناقضی در سیاست‌هاش وجود دارد که در برابر آن طیفی قرار می‌گیرد که از شبه جزیره عربستان و خلیج فارس می‌آید و با خود راه حل ها، شکوه، بیابان‌ها، گنج‌ها، دیپلماسی و پیشرفت دارد.
منبع/ الخلیج