بررسی علل خودکشی دانشجویان و رزیدنتهای پزشکی در ایران

انترن‌ها و رزیدنت‌ها، بخش بزرگی از کادر درمان را تشکیل می‌دهند. نیروهایی که برای بخشی از آموزش های خود به مراکز درمانی فرستاده می‌شوند تا تجربه به‌دست آورند.در یک سال اخیر موارد متعددی از خودکشی یا مرگ‌های ناگهانی رزیدنت‌ها گزارش شده تا جایی که برخی طوفان‌های توئیتری هم برای حمایت از حقوق آنها به راه افتاد.

پیشتر مهدیار سعیدیان، پزشک و عضو کمیسیون روابط عمومی سازمان نظام پزشکی به جامعه ۲۴ گفته بود اظهار کرد: از ابتدای امسال تاکنون شاهد ۱۳ مورد مرگ ناگهانی و خودکشی در میان پزشکان جوان و رزیدنت‌ها بوده‌ایم.وقتی که این آمار را در کنار مهاجرت پزشکان و متخصصان قرار دهیم متوجه میشویم که این اصلا خبر خوبی نیست.

رزیدنتها در سال اول دوره تخصص، معمولا هر ۴۸ ساعت، ۳۶ ساعت در بیمارستان کار می‌کنند .سعیدیان با بیان اینکه طبق قانون حداکثر کشیک یک رزیدنت ۱۲ کشیک در ماه است و هر شیفت باید ۱۲ ساعت باشد، گفت: این در حالی است که رزیدنت‌ها را مجبور می‌کنند پشت سر هم شیفت بدهند. در واقع دانشگاه‌های علوم پزشکی به صورت سلیقه‌ای با تغییر قانون، نظر خود را اعمال می‌کنند.

همه این مسائل دستمایه ای شد تا این سه دانشجو در این مقاله به آن بپردازند و در آن سعی کرده اند به علل خودکشی ها و راه هایی برای جلوگیریی از آن بپردازند.

آنها در مقاله ای به سردبیر این مجله نوشته اند : چرا از مراقبان سلامت مراقبت نمی شود؟ اخبار اخیر از خودکشی رزیدنتهای ایران ما را برانگیخت تا دلایل احتمالی خودکشی در بین آنان را بررسی و راهکارهایی طراحی کنیم به امید اینکه سیاستگذاران سلامت برای جلوگیری از چنین فجایعی در آینده راهبردهای مداخله ای تدبیر کنند.

رزیدنتهای ایران در سال اول یک روز در میان شیفت دارند، یعنی آنها از هر 48 ساعت 36 ساعت کار می کنند که البته در تخصص های مختلف متفاوت است. با وجود حجم بالای کار سیستم بهداشتی و درمانی به دلیل کمبودها حمایت های لازم و کافی صورت نمیکیرد . از طرف دیگر میانگین پایین درآمد ماهانه ، هزینه های بالای زندگی و عدم پوشش بیمه درمانی هم مزید بر علت است.

در کنار اینها بسیاری از پزشکان معتقدند که دانش لازم برای درمان خود را دارند و از مراجعه به روانپزشک یا روان درمانی خودداری میکنند.