جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
یک پیروزی رویایی برابر مراکش و یک شکست میلیمتری مقابل اسپانیا باعث شده بود تا دوستداران تیم ملی بیش از هر زمان دیگری به صعود ایران از گروه خود در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه امیدوار باشند.
اتفاقی که در گرو پیروزی تیم ملی برابر پرتغال بود. حالا پنج سال از آن شب تلخ و تاریخی گذشته است. شبی که با ضربه منحصربه‌فرد کوارشما شروع شد و با آه و حسرت خوردن توپ مهدی طارمی به دیواره دروازه روی پاتریسیو در آخرین لحظه بازی به پایان رسید.
در این بین اما، یک ستاره تیم ملی دستاوردی تاریخی داشت. کری‌خوانی‌های علیرضا بیرانوند برای کریستیانو رونالدو و شوخی‌های فوتبال‌دوستان ایرانی با این ستاره خوش‌اخلاق باعث شده بود تا همه به نوعی برای تقابل کریستیانو رونالدو، برنده وقت توپ‌طلا و فاتح چمپیونزلیگ، با علیرضا بیرانوند باشند.
اما شخصی‌ترین دوئل ممکن بین یک گلر با مهاجم حریف در سرنوشت این دو بازیکن بود. جایی که رونالدو پشت ضربه پنالتی قرار گرفت تا از فاصله یازده‌متری، رخ به رخ بیرانوند برای دوبرابر کردن اختلاف اقدام کند.
این لحظه‌ای بعد از اتفاق بزرگ است. تیم ملی با یک گل از حریف عقب بود و برای صعود به پیروزی احتیاج داشت. بیرانوند اما بی‌توجه به نتیجه، در خلسه‌ای رویایی به سر می‌برد و خوابیده روی توپ، تمام سختی‌هایی که متحمل شده بود تا در آن جایگاه قرار بگیرد را از سر گذراند.
اما نتیجه چیزی بود که شاید فقط بیرانوند به آن ایمان داشت. علیرضا با یک سیو خیره‌کننده، پنالتی بهترین فوتبالیست جهان را مهار کرد تا برای یک لحظه که شده، تمام بینندگان تلویزیونی این مسابقه در ایران از شدت خوشحالی از جای خود به هوا بلند شوند.
هرچند این لحظه بگدر نهایت به کامل شدن بازگشت ایران منجر نشد اما بی‌تردید ماندگارترین لحظه دوران ورزشی علیرضا بیرانوند را رقم زد.