استرالیا: قدرت جهانی LNG که با کمبود داخلی روبه‌رو است

 به گزارش صد آنلاین ،با وجود آن‌که شرکت ConocoPhillips در ماه جاری یک کشف جدید اعلام کرده، سرعت اکتشافات به‌طور چشمگیری کاهش یافته و مناطق شرقی کشور با کمبود عرضه و آسیب‌پذیری در برابر جهش قیمتی روبه‌رو شده‌اند.
موانع مقرراتی و فشارهای محیط‌زیستی نیز موجب کاهش سرمایه‌گذاری شده و هم پایداری داخلی و هم تعهدات صادراتی را تهدید می‌کند.

شکاف ساختاری در بازار گاز استرالیا

اگرچه استرالیا همچنان پس از قطر و آمریکا سومین صادرکننده بزرگ LNG جهان است، اما پایه‌های این موفقیت شکننده شده است. آغاز بهره‌برداری از پروژه Barossa در سپتامبر ۲۰۲۵ و موفقیت حفاری ConocoPhillips در حوزه Otway اخبار مثبتی هستند؛ اما این موفقیت‌ها توان جبران عدم توازن عمیق‌تری را که امروز در ساختار انرژی کشور شکل گرفته ندارند.

بیشتر تولید گاز در ایالت‌های غربی و کوئینزلند متمرکز است، در حالی که تقاضای اصلی در جنوب‌شرق کشور قرار دارد و هیچ خط لوله‌ای برای اتصال این دو بخش وجود ندارد. بنابراین بخش اعظم تولید جدید به‌جای بازار داخلی به پایانه‌های صادرات LNG منتقل می‌شود. این فاصله جغرافیایی و ساختاری اکنون مهم‌ترین نقطه ضعف در سیستم انرژی استرالیاست.

افت تاریخی در اکتشاف

از دهه ۱۹۶۰ استرالیا هر سال حدود یک میلیارد بشکه معادل نفت اکتشاف می‌کرد، اما از سال ۲۰۱۵ روند اکتشاف رو به کاهش گذاشت.
اکتشاف فراساحلی تقریباً فقط در غرب و شمال‌غرب انجام می‌شود؛ مناطقی با جمعیت کم و مسیر مستقیم به پایانه‌های صادراتی آسیایی.

در سال ۲۰۲۵ تنها یک حلقه اکتشافی فراساحلی حفر شد و دوقلو چاه‌های Chevron Deep 1 و Dino South 1 نخستین گام جدی پس از دو سال بودند.

ConocoPhillips نیز در نوامبر ۲۰۲۵ اعلام کرد که در برنامه Otway Basin، نزدیک ساحل ایالت ویکتوریا، در دو مخزن Waare A و Waare C به گاز رسیده است؛ نخستین کشف منطقه طی چهار سال گذشته. با این حال میزان تولیدپذیری و حجم نهایی قابل برداشت هنوز مشخص نیست.

تولید ثابت و نشانه‌های رکود

تولید ملی گاز از ۵.۵ میلیون متر مکعب در ماه در سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ بیش از دو برابر شد، اما از ۲۰۲۱ تاکنون در حدود ۱۳ میلیون متر مکعب ثابت مانده است.
این اختلال نشان می‌دهد که بدون اکتشافات جدید، تولید ملی به نقطه رکود رسیده و احتمال کاهش ساختاری وجود دارد.

بحران عرضه در شرق استرالیا

بیشترین فشار در شرق کشور است؛ جایی که تقاضا همچنان در حال رشد است، اما تولید محلی عقب مانده.
سیستم گاز شرق حول CSG (گاز لایه زغالی) کوئینزلند و پایانه‌های LNG ساخته شده و زمانی که قراردادهای بلندمدت ارزان بین ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ منقضی شد، قیمت داخلی گاز شروع به همگرایی با قیمت‌های جهانی کرد.

نتیجه:

• گاز در ایالات کوئینزلند، نیوسادوِلز و ویکتوریا مانند یک کالای جهانی قیمت‌گذاری می‌شود.

• محدودیت ظرفیت خطوط انتقال، هر زمستان به کمبود عرضه و جهش‌های قیمتی منجر می‌شود.

دولت برای حفاظت از مصرف‌کنندگان:

• سقف قیمتی ۱۲ دلار به ازای هر گیگاژول تا ۲۰۳۳ وضع کرده است.

• صادرکنندگان ملزم شده‌اند پیش از فروش محموله‌های نقدی در بازار جهانی، مازاد عرضه خود را به بازار داخلی ارائه دهند.

اما این سیاست‌ها باعث سرکوب قیمت واقعی و کاهش انگیزه سرمایه‌گذاری شده‌اند.

فشارهای محیط‌زیستی و مخالفت‌های محلی

در ایالات نیوساوث‌ولز و ویکتوریا، مخالفت محلی و زیست‌محیطی سال‌ها مانع توسعه پروژه‌های جدید بوده است.

نمونه‌ها:

• پروژه Narrabri که می‌تواند نیمی از نیاز NSW را تأمین کند، بیش از ۱۰ سال با اعتراض، شکایت و جدال سیاسی مواجه بود.

• ویکتوریا از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ اکتشاف گاز خشکی را ممنوع کرده و همچنان CSG را ممنوع نگه داشته است.

نتیجه:

• کوئینزلند تنها تولیدکننده CSG باقی مانده

• وابستگی به خطوط انتقال طولانی و گران

• هزینه‌ها و ریسک کمبود بیشتر شده است.

آسیب‌پذیری شبکه برق

در تابستان گذشته:

• قیمت برق عمده‌فروشی به ۱۰۷ دلار به ازای هر مگاوات ساعت رسید (بیشترین مقدار در ده سال اخیر)

• نیروگاه‌های زغال‌سنگی که هنوز ۶۵٪ برق کشور را تأمین می‌کنند، با فرسودگی و توقف‌های اضطراری مواجه شدند.

کمبود گاز، حالا به تهدیدی برای امنیت برق هم تبدیل شده است.

فرار سرمایه‌گذاران

اطمینان پایین سرمایه‌گذاران حالا آشکار شده:

• شرکت ADNOC امارات در سپتامبر ۲۰۲۵ از خرید ۱۹ میلیارد دلاری Santos صرف‌نظر کرد.

• ExxonMobil سرمایه‌گذاری جدید را «متوقف» کرده و قوانین غیرقابل پیش‌بینی را دلیل دانسته.

• پروژه توسعه North West Shelf تنها پس از ۶ سال انتظار مجوز اولیه گرفت.

تناقض بزرگ: واردات LNG توسط یک غول صادراتی

در حالی که استرالیا صادرکننده بزرگ LNG است، ممکن است برای تأمین بازار داخلی مجبور به واردات شود.

پروژه‌های وارداتی:

• پایانه Port Kembla در میانه ۲۰۲۶ راه‌اندازی می‌شود.

• شرکت Vopak یک واحد FSRU خریداری کرده و واردات در سال ۲۰۲۹ آغاز می‌شود.

• چهار پایانه دیگر نیز در حال ساخت هستند.

اما LNG وارداتی:

• گران است

• قیمت داخلی را با قیمت جهانی و هزینه‌های حمل و بازگازسازی قفل می‌کند.

نتیجه‌گیری

افزایش عرضه داخلی — به‌ویژه پروژه‌هایی مانند حوزه Otway در سواحل جنوب‌شرق — اقتصادی‌ترین و کم‌ریسک‌ترین راه برای تعادل بازار است.
اما:

• فرآیندهای مجوزدهی کند

• فشارهای محیط‌زیستی سنگین

• و تردید سرمایه‌گذاران در حال افزایش است.

اگر استرالیا رویکرد خود را اصلاح نکند، سرمایه به کشورهایی مانند تیمور شرقی منتقل خواهد شد که در سال ۲۰۲۶ دور جدید واگذاری بلوک‌های اکتشافی را آغاز می‌کند.

جمع‌بندی

بازار گاز استرالیا در آستانه یک تصمیم سرنوشت‌ساز قرار گرفته:

• یک دهه کاهش اکتشاف

• موانع سرمایه‌گذاری

• فشارهای زیست‌محیطی

• و نبود اتصال زیرساختی
  کشور را به سمت کمبود پایدار، قیمت‌های بالاتر و ریسک سرمایه‌گریزی سوق می‌دهد.

بهره‌برداری Barossa و کشف Otway امیدبخش‌اند، اما برای تغییر روند کافی نیستند.
استرالیا باید تصمیم بگیرد:

قدرت جهانی LNG باقی بماند یا به سمت آسیب‌پذیری مزمن حرکت کند.