به گزارش صد آنلاین، از یک سو، دولت آمریکا تحت رهبری دونالد ترامپ با شعار «انحلال کامل برنامه هستهای ایران» وارد مذاکرات غیرمستقیم شده، اما به گفته رسانههایی مانند وال استریت ژورنال، فاقد یک استراتژی مشخص و ثابت است. این ابهام منجر به انتقادهای داخلی در واشنگتن و تناقض در اظهارات مقامات آمریکایی شده است. برای نمونه، ترامپ در اظهاراتی متناقض، گاهی از پیشرفت مذاکرات سخن میگوید و گاهی تصریح میکند که هنوز تصمیمی درباره شیوه برخورد با ایران نگرفته است. پیشنهادات مطرحشده از سوی مذاکرهکنندگان آمریکایی، مانند خرید اورانیوم از آمریکا به جای غنیسازی داخلی، نیز با مقاومت ایران روبهرو شده است.
از سوی دیگر، ایران بر حق ذاتی خود برای توسعه برنامه هستهای صلحآمیز تحت معاهده NPT تأکید دارد و غنیسازی را خط قرمز غیرقابل مذاکره میداند.
مقامات ایرانی، از جمله سید عباس عراقچی و اسماعیل بقائی، بارها اعلام کردهاند که فعالیتهای هستهای ایران تحت نظارت دقیق آژانس بینالمللی انرژی اتمی قرار دارد و هیچ انحرافی از مسیر صلحآمیز مشاهده نشده است. آنها همچنین به پیامهای ضدونقیض واشنگتن اشاره میکنند و آن را ناشی از اختلافات داخلی یا عدم تثبیت مواضع دولت آمریکا میدانند.
در سطح بینالمللی، متحدان اروپایی آمریکا مانند فرانسه، اگرچه خواستار محدودیتهای سختگیرانهتر نسبت به توافق ۲۰۱۵ (برجام) هستند، اما استفاده از گزینه نظامی را رد کرده و بر حل دیپلماتیک اختلافات پافشاری میکنند. این موضع، همگرایی کامل غرب در فشار بر ایران را زیر سؤال میبرد.
در مجموع، موفقیت مذاکرات آتی در عمان به دو عامل کلیدی وابسته است:
۱. **وحدت رویه در مواضع آمریکا**: رفع تناقضگوییها و ارائه پیشنهادات واقعبینانه که حقوق ایران تحت NPT را نادیده نگیرد.
۲. **انعطاف پذیری در چارچوب اصولی**: ایران نشان داده که در حفظ حقوق هستهای خود مصمم است، اما احتمالاً آماده تعهدات شفافتر در قبال جامعه بینالمللی است.
تا زمانی که واشنگتن به جای شعارهای حداکثری، به دنبال تعادلی میان نگرانیهای امنیتی و حقوق قانونی ایران باشد، فضای مذاکره بهبود مییابد. با این حال، شکاف عمیق فعلی، دورنمای دستیابی به توافق را چالشبرانگیز کرده است./ایسنا