به گزارش صد آنلاین، این انتقال به دلیل شباهتهای آشکار به پرونده سعید صادقی، نگرانیهایی را میان هواداران ایجاد کرده است. در ادامه، تحلیل این موضوع را بررسی میکنیم:
نکات مشترک کاظمیان و صادقی:
۱. سن بالا و تجربه محدود در اوج:
هر دو بازیکن در آستانه ۳۰ سالگی و پس از یک فصل درخشان (کاظمیان ۹ گل و ۳ پاس گل/ صادقی آقای پاسگل لیگ) مورد توجه پرسپولیس قرار گرفتند.
سابقه طولانی عملکرد متوسط پیش از این فصلها، احتمال تکرار موفقیت را زیر سوال میبرد.
۲. هزینه مالی بالا:
کاظمیان ۲ سال قرارداد با آلومینیوم اراک دارد و انتقال او نیازمند پرداخت حقوق و حق رضایتنامه سنگین است.
صادقی نیز با قراردادی پرحاشیه و هزینه بالا به پرسپولیس پیوست، اما بهخاطر آسیبپذیری و عدم تطبیق با سیستم تیم، عملاً حذف شد.
۳. ریسک شکست تجاری:
پرسپولیس پیشتر با خرید بازیکنان «تکفصل درخشان» (مانند صادقی، برزای، و غیره) نتایج ضعیفی گرفته است.
وینگرهای با سبک بازی فیزیکی (مثل کاظمیان) در سیستم پرسپولیس اغلب با افت عملکرد مواجه شدهاند.
نگرانیهای هواداران:
الگوی تکرارشونده: خرید بازیکنان در آستانه ۳۰ سالگی با سابقه محدود، بدون تضمین تداوم عملکرد.
اتلاف منابع مالی: هزینههای انتقال ممکن بود صرف جذب استعدادهای جوانتر یا تقویت خطوط ضعیفتر (مثل دفاع) شود.
تجربه تلخ صادقی: او پس از انتقال، بهخاطر مصدومیت و بیتفاوتی مربیان به حاشیه رانده شد و اکنون در آستانه جدایی است.
چرا پرسپولیس اصرار دارد؟
فشار برای قهرمانی: مدیریت پرسپولیس بهدلیل تعهد به هواداران، ترجیح میدهد بازیکنان آماده را جذب کند تا بلافاصله نتیجه بگیرد.
نفوذ عوامل جانبی: گاهی تصمیمات انتقالی تحت تاثیر رابطهای غیرفنی (مثل لابیها یا رسانهها) قرار میگیرد.
جمعبندی: آیا پرسپولیس یک «سعید صادقی دیگر» میخرد؟
شباهتها انکارناپذیرند: هر دو بازیکن با مشخصات سنی، مالی و عملکردی مشابه هدفگذاری شدهاند.
تفاوتهای کلیدی: کاظمیان در پست وینگر (نیاز جدی پرسپولیس) بازی میکند، اما ریسک ورشکستگی مالی و ورزشی همچنان بالاست.
پیشنهاد جایگزین: هواداران ترجیح میدهند باشگاه بهجای سرمایهگذاری روی بازیکنان «امتحان پسداده»، به استعدادیابی بازیکنان جوانتر (مثل اکبری) یا تقویت خط دفاع بپردازد./افکار نیوز