انتقاد جنجالی مارجوری تیلور گرین به مسایل داخلی آمریکا

به گزارش صد آنلاین،  این دیدگاه بازتاب نگرانی‌های بخشی از جامعه و سیاستمداران است که معتقدند تمرکز بیش از حد بر مسائل بین‌المللی ممکن است به مشکلات داخلی لطمه بزند. در پاسخ به این انتقاد، می‌توان نکات زیر را برجسته کرد:

۱. اهمیت مسائل داخلی:

بحران اُوردوز مواد مخدر و قاچاق انسان واقعیت‌های تلخی هستند که سالانه جان هزاران آمریکایی را می‌گیرند. در سال ۲۰۲۲، بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بر اثر مصرف مواد مخدر در آمریکا جان باختند. این آمار نشان می‌دهد نیاز به تقویت سیستم‌های بهداشتی، مقابله با کارتل‌ها، و بهبود امنیت مرزها ضروری است.

قاچاق کودکان و سوءاستفاده از مهاجران نیز از چالش‌های اخلاقی و امنیتی است که مستلزم اقدام فوری است.

۲. سیاست خارجی و پیوند آن با امنیت ملی:

مسائل بین‌المللی مانند جنگ اوکراین، تنش‌ها با ایران، یا بحران یمن، اگرچه دور به نظر می‌رسند، مستقیم یا غیرمستقیم بر امنیت و منافع آمریکا اثر می‌گذارند. مثلاً:

کمک به اوکراین برای مقابله با تهاجم روسیه، جلوگیری از گسترش نفوذ قدرت‌های رقیب مانند روسیه و چین را در پی دارد.

ثبات در خاورمیانه (مانند یمن) بر امنیت انرژی و قیمت نفت تأثیر می‌گذارد.

برخی مشکلات داخلی، مانند قاچاق مواد، ریشه در شبکه‌های بین‌المللی دارد که نیازمند همکاری فرامرزی است.

۳. آیا «اول آمریکا» به معنای نادیده گرفتن جهان است؟

شعار «اول آمریکا» نباید به معنی انزواگرایی باشد، بلکه می‌تواند به معنای تعادل بین اولویت‌های داخلی و خارجی باشد. آمریکا به عنوان یک ابرقدرت، توانایی پرداختن همزمان به هر دو حوزه را دارد، اما نیازمند تخصیص هوشمندانه منابع است.

برخی بحران‌های خارجی، مانند حمله روسیه به اوکراین، تهدیدی برای نظم بین‌المللی هستند که بی‌ثباتی آنها می‌تواند به مرور بر اقتصاد و امنیت داخلی آمریکا نیز اثر بگذارد.

۴. انتقاد از دوگانگی سیاستمداران:

گرین به درستی اشاره می‌کند که نمی‌توان نسبت به رنج شهروندان آمریکایی بی‌تفاوت بود، اما این به معنای نفی کامل نقش آمریکا در عرصه جهانی نیست. مسئله اصلی، شفافیت در اولویت‌گذاری است:

آیا بودجه اختصاص‌یافته به مسائل خارجی با نیازهای داخلی تناسب دارد؟

آیا سیاست‌گذاران به جای تمرکز بر «جنگ نیابتی»، راه‌حل‌های دیپلماتیک را دنبال می‌کنند؟

۵. راهکار پیشنهادی:

تقویت همکاری داخلی-خارجی: مثلاً مبارزه با کارتل‌های مواد مخدر نیازمند همکاری با کشورهای مبدأ (مانند مکزیک) و هدفمندسازی سیاست‌های مهاجرتی است.

تقسیم منابع به شکل متوازن: افزایش بودجه برای مقابله با اُوردوز (مانند تأمین نالوکسان) و بهبود مراقبت‌های بهداشت روان، بدون حذف کامل بودجه دفاعی یا کمک‌های خارجی ضروری.

دیپلماسی پیشگیرانه: کاهش درگیری‌های خارجی از طریق ابزارهای دیپلماتیک، به جای هزینه‌کرد نظامی.

نتیجه‌گیری:

انتقاد گرین نشان‌دهنده شکاف میان اولویت‌های محلی و جهانی در سیاست آمریکاست. پاسخ مؤثر به این چالش، نه انکار اهمیت سیاست خارجی، بلکه بازتعریف استراتژی با محوریت منافع ملی و بهبود هماهنگی بین حوزه‌های داخلی و بین‌المللی است. آمریکا می‌تواند هم از شهروندان خود در برابر مواد مخدر محافظت کند و هم از نقش رهبری خود در جهان دفاع نماید، اما این مستلزم اراده سیاسی و برنامه‌ریزی دقیق اس

منبع : خبر آنلاین