به گزارش صد آنلاین، زن ادعا کرد تحت اجبار ازدواج کرده و سالها با همسر معتاد و خشونت گرش درگیر اختلافات شدید بود. در نهایت، طی درگیری فیزیکی که همسرش قصد کشتن او را با قیچی داشت، با بند لباس او را خفه کرد.
پس از قتل: جسد را مثله کرده و در رودخانه فشم رها کرد. پلیس با کشف بقایای جسد در دی ۱۴۰۲، هویت مقتول را شناسایی و زن به قتل اعتراف کرد.
بخشش اولیای دم: پدر و مادر مقتول با انگیزه حفظ مادر برای دو فرزند مشترک، از حق قصاص (انتقام به مثل) گذشتند و خواستار محاکمهی او تنها از جنبهی عمومی جرم شدند.
حکم نهایی: دادگاه کیفری استان تهران او را به ۳۷ ماه حبس (۳ سال و ۱ ماه) به اتهام قتل عمدی و مثلهکردن جسد محکوم کرد. همچنین پرداخت دیه (خونبها) به دلیل جنایت بر میت را نیز تقریر کرد.
نکات حقوقی و اجتماعی:
۱. تأثیر بخشش اولیای دم: در حقوق ایران، جرم قتل عمد علاوه بر جنبهی عمومی (تعقیب توسط دولت)، جنبهی خصوصی (حق قصاص یا دیه برای اولیای دم) دارد. بخشش خانوادهی مقتول، مجازات اعدام (قصاص) را ساقط کرد، اما دادگاه به دلیل جنبهی عمومی قتل و مثلهکردن جسد، مجازات حبس صادر نمود.
۲. مجازات مثلهکردن جسد: قطع اعضای جسد حتی پس از مرگ، مطابق قانون مجازات اسلامی، جرم جداگانهای محسوب میشود و به پرداخت دیه و مجازات تعزیری (حبس) منجر شد.
۳. رویکرد خانوادهی مقتول: تصمیم پدربزرگ و مادربزرگ برای بخشش، عمدتاً با هدف حمایت از نوههای یتیم و جلوگیری از بیسرپرستی کامل آنها بود. این موضوع نشاندهندهی تعامل پیچیده بین ارزشهای سنتی (مثل حفظ خانواده) و نظام قضایی است.
۴. نقش دفاعیات متهم: ابراز پشیمانی زن و تأکید بر سابقهی عدم خشونت پیشین، احتمالاً در کاهش جزئی مجازات مؤثر بود، اما عامل اصلی کوتاهی مدت حبس، بخشش اولیای دم و توجه به وضعیت فرزندان بود./ حادثه 24