پرسپولیس و تجربه مربیان خارجی

 یوسف استانکو، برانکو ایوانکوویچ و اوسمار فیرمو موفقیت‌های چشمگیری کسب کردند، اما برخی دیگر مانند آری هان، زلاتکو کرانچار (وینگادا) و دنی دنیزلی نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. اکنون عملکرد یحیی گلمحمدی (کارتال) نیز مورد مقایسه قرار گرفته است.

تحلیل عملکرد مربیان:

• موفقیت‌های کلیدی: استانکو با دو قهرمانی پیاپی، برانکو با سه قهرمانی متوالی (پس از یک شروع متوسط)، و اوسمار با قهرمانی فوری در فصل ۰۳-۱۴۰۲ نشان دادند که برخی مربیان با وجود حضور در میانه فصل، توانستند با برنامه‌ریزی و انطباق سریع، نتیجه بگیرند.

• شکست‌ها: در مقابل، مربیانی مانند آری هان یا دنیزلی به دلیل عدم هماهنگی با ساختار تیم یا ضعف استراتژیک، نتوانستند پرسپولیس را به جایگاه قابل قبول برسانند.

علل تفاوت نتایج:
۱. زمانبندی و شرایط تیم: موفقیت برانکو پس از یک فصل متوسط، نشان می‌دهد گاهی موفقیت نیازمند صبر و برنامه‌ریزی بلندمدت است.
۲. حمایت مدیریتی: احتمالاً مربیان موفق مانند استانکو یا اوسمار از پشتیبانی کامل مدیریتی و انتقال بازیکنان مناسب بهره بردند.
۳. رقابت در لیگ: شدت رقابت در فصل‌های مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، عملکرد ضعیف پرسپولیس در فصل ۹۱-۱۳۹۰ ممکن است تا حدی به قدرت رقبای آن زمان مرتبط باشد.

وضعیت کارتال:
کارتال در شرایطی هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت که تیم با مشکلاتی مانند آسیب‌دیدگی بازیکنان کلیدی، عدم جذب مناسب در نقل‌وانتقالات و رقابت سنگین تیم‌هایی مانند استقلال و سپاهان مواجه بود. همچنین، انتظارات بالای هواداران پس از قهرمانی اوسمار، فشار مضاعفی ایجاد کرد. اگرچه پرسپولیس تحت هدایت او بهبود نسبی نشان داد، اما ناکامی در رقابت برای عنوان قهرمانی و حتی نایب‌قهرمانی، نشان‌دهنده چالش‌های ساختاری عمیق‌تر در تیم است./طرفداری