به گزارش صد آنلاین، چند عامل کلیدی در این بی ثمری نقش داشته اند:
1. **اختلافات پیش شرطی**: روسیه اعلام آمادگی برای مذاکره بدون پیششرط کرده، اما در عمل خواستار لغو فرمان زلنسکی مبنی بر ممنوعیت مذاکرات با مسکو است. این تناقض عملی، مانعی برای آغاز گفتگوهای مستقیم محسوب میشود.
2. **موضع سختگیرانۀ ترامپ**: ترامپ با انتقاد از پوتین و تهدید به تشدید تحریمها (مانند قطع ارتباط روسیه با سیستم بانکی جهانی و تحریم ثانویه)، نشان داد که تمایلی به انعطاف ندارد. این در حالی است که کارشناسان اثرگذاری محدود تحریمهای پیشین بر تغییر مواضع روسیه را تأیید میکنند.
3. **امتناع اوکراین از واگذاری مناطق مورد مناقشه**: زلنسکی هرگونه پذیرش الحاق کریمه یا مناطق شرقی اوکراین به روسیه را رد کرده است. این موضع، امکان دستیابی به توافق فوری بر سر آتشبس یا تقسیم سرزمینی را کاهش میدهد.
4. **عدم اعتماد متقابل**: اظهارات ترامپ مبنی بر تردید در تمایل پوتین به پایان جنگ و تأکید روسیه بر حل «مسائل جزئی» پیش از صلح، نشاندهندۀ عمق بیاعتمادی بین طرفین است.
5. **کارایی محدود تحریمها**: با وجود فشارهای اقتصادی غرب، روسیه توانسته تا حدی از اثرات تحریمها بکاهد و مقاومت کند، که این موضوع انگیزۀ مسکو برای پذیرش پیشنهادهای غرب را تضعیف کرده است.
**نتیجهگیری**: هرچند دیدارهای اخیر نمادین و حاوی اشاراتی به تمایل برای صلح بود، اختلافات ساختاری در مواضع طرفین (آمریکا، اوکراین، روسیه) و نبود گامهای عملی برای کاهش تنشها، باعث شده این دور مذاکرات نتواند به پیشرفت قابل توجهی دست یابد. تا زمانی که پیششرطهای سیاسی و سرزمینی حل نشوند، احتمال شکلگیری آتشبس پایدار یا توافق صلح کمرنگ به نظر میرسد./تسنیم