تاثیر تخم کتان بر دیابت

به گزارش صد آنلاین، در زیر مهمترین اثرات آن بر دیابت و ملاحظات مرتبط توضیح داده شده است:

مکانیسم های مؤثر تخم کتان بر دیابت:

فیبر بالا:

تخم کتان حاوی فیبر محلول (مانند موسیلاژ) است که جذب قند از روده را کُند کرده و از افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا جلوگیری میکند.

مصرف فیبر به بهبود حساسیت به انسولین و کنترل گلوکز خون کمک میکند.

اسیدهای چرب امگا-۳ (ALA):

تخم کتان یکی از بهترین منابع گیاهی آلفا-لینولنیک اسید (ALA) است که خاصیت ضدالتهابی دارد. التهاب مزمن نقش کلیدی در مقاومت به انسولین و پیشرفت دیابت نوع ۲ ایفا میکند.

لیگنانها:

لیگنانهای موجود در تخم کتان دارای اثرات آنتیاکسیدانی و ضدالتهابی هستند که ممکن است به کاهش استرس اکسیداتیو (عامل آسیب سلولی در دیابت) کمک کنند.

برخی مطالعات نشان میدهند لیگنانها حساسیت به انسولین را بهبود میبخشند.

کاهش HbA1c:

تحقیقات نشان دادهاند مصرف روزانه تخم کتان (بهویژه بهصورت آسیابشده) ممکن است سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) را کاهش دهد که نشاندهنده کنترل بهتر قند خون در بلندمدت است.

شواهد علمی:

مطالعهای در مجلهٔ Nutrition Research نشان داد مصرف ۱۰ گرم پودر تخم کتان روزانه به مدت یک ماه، سطح قند خون ناشتا و HbA1c را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش داد.

برخی پژوهشها نیز به بهبود مقاومت به انسولین و کاهش التهاب با مصرف تخم کتان اشاره کردهاند، هرچند نتایج در مطالعات مختلف متفاوت است.

نحوه مصرف و فرم مناسب:

تخم کتان آسیابشده: جذب مواد مغذی آن (مانند امگا-۳ و لیگنانها) بهتر از دانه کامل است.

روغن تخم کتان: فاقد فیبر است، بنابراین تأثیر کمتری بر کنترل قند خون دارد، اما برای تأمین امگا-۳ مفید است.

دوز پیشنهادی: روزانه ۱۰–۳۰ گرم (۱–۳ قاشق غذاخوری) تخم کتان آسیابشده. بهتر است با مقادیر کم شروع و بهتدریج افزایش داده شود.

ملاحظات و هشدارها:

تداخل با داروها:

تخم کتان ممکن است قند خون را کاهش دهد، بنابراین افراد تحت درمان با انسولین یا داروهای کاهنده قند خون (مثل متفورمین) باید سطح گلوکز خود را پایش کنند تا از هیپوگلیسمی جلوگیری شود.

ممکن است با داروهای رقیقکننده خون (به دلیل امگا-۳) یا داروهای فشار خون تداخل داشته باشد.

مشکلات گوارشی:

مصرف زیاد تخم کتان بدون آب کافی ممکن است باعث نفخ، یبوست یا اسهال شود.

سمیت سیانید:

تخم کتان حاوی مقدار کمی سیانوژنیک گلیکوزید است، اما در دوزهای معمول (تا ۳ قاشق غذاخوری روزانه) بیخطر محسوب میشود. با این حال، افراد با مشکلات تیروئید باید احتیاط کنند