دوشنبه ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۴
بازدید:۲۰۵
صد آنلاین | پرسش دربارهٔ این که آیا شوهر پریا ویسی، علیرضا عسکری، یک «هیولا» بوده است، از دریچهٔ احساسات عمومی و ابعاد روانی-اجتماعی این تراژدی قابل بررسی است.به گزارش صد آنلاین، اما برای درک دقیق‌تر این فاجعه، باید به چند نکتهٔ کلیدی توجه کرد:
۱. تناقض میان ظاهر و واقعیت
خانوادهٔ عسکری از نگاه بیرونی «عادی و خوشحال» توصیف شده‌اند. دوستان پریا نیز اشاره کرده‌اند که هیچ نشانهٔ آشکاری از اختلافات جدی در زندگی مشترک آنها دیده نمی‌شد. این تناقض میان تصویر عمومی و آنچه در پشت صحنه رخ داده، پرسش‌های عمیقی دربارهٔ ماهیت پنهان خشونت‌های خانگی و توانایی فرد برای پنهان کردن رفتارهای خشونت‌آمیز ایجاد می‌کند. چنین مواردی اغلب نشان می‌دهد که خشونت خانگی ممکن است حتی در روابطی که از بیرون «کامل» به نظر می‌رسند، وجود داشته باشد.
۲. ابعاد روانشناختی اتهام
اصطلاح «هیولا» که از سوی برخی کاربران در فضای مجازی به کار رفته، بازتابی از خشم و شوک عمومی نسبت به قتلِ به ظاهر غیرمنتظرهٔ پریا است. اما در چارچوب حقوقی و روانشناختی، برچسب زدن به متهم پیش از پایان تحقیقات و محاکمه، می‌تواند پیچیدگی‌هایی ایجاد کند. رفتارهای خشونت‌آمیز شدید اغلب ریشه در اختلالات شخصیتی، تجربیات گذشته، یا مکانیسم‌های کنترلگری دارد که نیازمند تحلیل تخصصی است. آیا علیرضا عسکری از نظر روانی الگوهای رفتار بیمارگونه داشته است؟ این سوالی است که تنها با بررسی جزئیات بیشتر پرونده و احتمالاً ارزیابی‌های روانپزشکی می‌توان به آن پاسخ داد.
۳. سکوت متهم و پیامدهای حقوقی
سکوت علیرضا عسکری در دادگاه و عدم ارائهٔ دفاعیات اولیه، می‌تواند استراتژی حقوقی یا نشانه‌ای از پیچیدگی‌های روانی باشد. در سیستم قضایی بریتانیا، متهمان اغلب تا زمان جمع‌آوری کامل شواهد توسط دادستان، از اظهار نظر عمومی خودداری می‌کنند. این سکوت لزوماً به معنای پذیرش جرم نیست، اما در افکار عمومی ممکن است به عنوان نشانهٔ گناهکاری تعبیر شود. پلیس ولز جنوبی تأکید کرده که تحقیقات با دقت پیش می‌رود، که نشان می‌دهد احتمالاً شواهد فیزیکی (مانند مدارک پزشکی قانونی، دوربین‌های امنیتی، یا ارتباطات دیجیتال) نقش کلیدی در اثبات اتهام خواهند داشت.
۴. واکنش جامعه و مسائل فرهنگی
این پرونده در جامعهٔ ایرانیان کاردیف و رسانه‌های فارسی‌زبان بازتاب گسترده‌ای داشته است. بخشی از این توجه به دلیل موفقیت پریا ویسی به عنوان یک زن ایرانی مهاجر در غرب و تصویر «زندگی ایده‌آل» اوست. چنین مواردی اغلب پرسش‌هایی دربارهٔ فشارهای پنهان بر زنان در جوامع مهاجر (مانند حفظ ظاهر خانوادگی یا تحمل مشکلات برای جلوگیری از «رسوایی») را مطرح می‌کند. اگرچه گزارش‌ها حاکی از نبود نشانه‌های آشکار خشونت است، اما آیا پریا پیش از این سکوت کرده بود؟ آیا سازوکارهای حمایتی برای زنان آسیب‌پذیر در جامعهٔ محلی وجود دارد؟ اینها موضوعاتی است که پس از این تراژدی نیاز به واکاوی دارد.
۵. عدالت برای پریا و کودکان بازمانده
فراتر از برچسب‌های احساسی مانند «هیولا»، آنچه اهمیت حیاتی دارد، اجرای فرآیند عادلانهٔ قضایی است. سیستم حقوقی بریتانیا باید بر اساس شواهد، تصمیم نهایی را بگیرد. همچنین، سرنوشت دو فرزند این زوج که اکنون بدون والدین هستند، از جنبه‌های غم‌انگیز این ماجراست. آیا خانوادهٔ گستردهٔ آنها یا نهادهای اجتماعی از این کودکان حمایت خواهند کرد؟ این پرسش دیگری است که پاسخ آن نیازمند زمان است./ خبر فوری