روزبه چشمی زیر ذره بین

به گزارش صد آنلاین،به عنوان بازیکنی با سابقه و کاپیتان دوم، انتظار میرود چشمی در مواجهه با نتایج ضعیف، پیشگام پذیرش مسئولیت باشد. اما اظهارات او پس از تساوی با هوادار («هرچه تلاش کنید استقلال سقوط نمیکند») حاوی نگاهی دفاعی و تکیه بر جایگاه تاریخی باشگاه است، بدون اشاره به ضعفهای فعلی. این رویکرد نهتنها اضطراب هواداران را کاهش نمیدهد، بلکه نشاندهنده عدم درک واقعبینانه از بحران فعلی است. پذیرش اشتباهات، بهویژه در نقش رهبری، اولین گام برای اصلاح روند است.

اشاره به اعتراضهای مکرر چشمی به داوران و عوامل خارجی (بهجای تمرکز بر عملکرد خود و تیم) نکتهای کلیدی است. چنین رفتاری میتواند به فرهنگ «تقصیر را به گردن دیگران انداختن» در تیم دامن بزند و انسجام گروهی را تضعیف کند. وقتی بازیکنان کلیدی بهجای تحلیل نقاط ضعف فنی، انرژی خود را صرف مقصرسازی عوامل بیرونی میکنند، بهبود عملکرد جمعی غیرممکن میشود.

جمله «استقلال سقوط نمیکند» ممکن است بهعنوان تلاشی برای آرامسازی هواداران بیان شده باشد، اما در واقعیت، عدم پذیرش خطر سقوط ورزشی، نشاندهنده غرور کاذب است. استقلال در دهه اخیر تنها یک قهرمانی لیگ داشته و این آمار، خود گواهی بر مشکلات ساختاری است. نقش کاپیتانها در چنین شرایطی، نه تکیه بر افتخارات گذشته، بلکه ایجاد انگیزه برای تغییر وضعیت موجود است.شاید اظهارات چشمی بازتابی از فرهنگ کلی استقلال باشد که در سالهای اخیر بهجای تقویت مسئولیتپذیری، به دنبال مقصرسازی بیرونی است. این موضوع نیازمند بازنگری مدیریتی است تا بازیکنان را بهجای توجیه شکستها، به اصلاح اشتباهات ترغیب کند.

خودانتقادی سازنده: چشمی بهعنوان بازیکن پیشکسوت باید الگویی از مسئولیتپذیری باشد. بهجای بیان جملات کلیشهای، تحلیل دقیقتر از اشتباهات (مثلاً ضعف دفاعی در گل دوم) میتواند اعتماد هواداران را بازگرداند.

تمرکز بر بهبود فنی: کاهش انرژی صرفشده برای اعتراض به داوران و انتقال آن به تمرینات فنی، بهویژه در نقشهای چندگانه چشمی (دفاع/هافبک).

تغییر گفتمان در تیم: مربیان و کاپیتانها باید فضایی ایجاد کنند که بازیکنان بدون ترس از سرزنش، اشتباهات خود را بپذیرند و برای رفع آنها تلاش کنند.

نتیجه گیری

روزبه چشمی بهعنوان نماد استقلال، در سالهای اخیر ناخواسته به بخشی از مسئله تبدیل شده است. تغییر این روند مستلزم تحول در نگرش او و سیستم کلی باشگاه است: از مقصرسازی به مسئولیتپذیری، از غرور تاریخی به واقعبینی درباره وضعیت موجود، و از اعتراضهای بیثمر به تمرکز بر بهبود فنی. تا زمانی که این تغییرات رخ ندهد، استقلال در چرخه شکست و توجیه باقی خواهد ماند../روزنو