آیا گناهکار با حیا مورد مغفرت قرار می‌گیرد؟/بر اساس حدیثی از امام رضا (ع)

به گزارش صدآنلاین، آیت الله آقا مجتبی تهرانی در درس‌های خود این حدیث را شرح داده و نکات مهمی را بیان کرده‌اند. حضرت امام رضا (ع) در این حدیث بر اهمیت پنهان‌کاری در اعمال نیک و گناهان تأکید دارند. در اینجا، آیت الله تهرانی به چند نکته اساسی اشاره می‌کنند:

پنهان‌کاری در اعمال نیک:
حضرت امام رضا (ع) می‌فرمایند، وقتی فردی عمل نیکی را انجام می‌دهد و نیت دارد که این کار مخفی بماند، خداوند آن را به اندازه هفتاد عمل نیک آشکار می‌پذیرد. این عمل نشان از خلوص نیت دارد و فرد می‌خواهد که تنها خداوند از عملش آگاه باشد.

گناه آشکار:
آیت الله تهرانی اشاره می‌کنند که وقتی کسی گناهی را آشکارا انجام می‌دهد، این عمل نه تنها موجب خوار شدن او در دنیا می‌شود، بلکه از نظر معنوی نیز او از نظر خداوند ذلیل می‌شود. این سخن شامل کسانی است که به خدا ایمان دارند و در عین حال به گناه آلوده می‌شوند.

پنهان‌کاری در گناه:
اما اگر فردی گناهی را در خفا مرتکب شود و از آن پشیمان باشد، خداوند او را مورد مغفرت خود قرار می‌دهد. در اینجا، آیت الله تهرانی به این نکته اشاره می‌کنند که در پرده‌داری از گناهان، خداوند بیشتر از هر چیز از پرده‌دری بیزار است.

مغفرت خداوند برای گناهکاران پنهان‌کار

آیت الله تهرانی توضیح می‌دهند که گناهی که به صورت مخفیانه انجام می‌شود، به دلیل رعایت حریم الهی، ممکن است برای فرد گناهکار مورد بخشش و مغفرت قرار گیرد. بر خلاف آشکار کردن گناه، که به نوعی پرده‌دری از حریم الهی محسوب می‌شود، پنهان کردن گناهان و تلاش برای اصلاح خود از نظر خداوند پذیرفته‌تر است.

نتیجه‌گیری

این حدیث به ما یادآوری می‌کند که نه تنها اعمال نیک که به صورت پنهانی انجام می‌شوند، دارای پاداش بیشتری هستند، بلکه کسانی که از گناهان خود در برابر دیگران پرده‌برداری نمی‌کنند و در دل خود توبه می‌کنند، از مغفرت الهی بهره‌مند می‌شوند. خداوند به پرده‌دری در حریم خود و آشکار کردن گناهان رضایت ندارد، اما کسانی که در پنهان از گناهان خود می‌پوشند و در دل خود بازگشت می‌کنند، مشمول رحمت الهی خواهند شد.