سهشنبه ۲۳ بهمن ۱۴۰۳
بازدید:۱۹۲
در دنیای امروز، بسیاری از مردم به دنبال درک بهتر از مرزهای شرعی موسیقی حلال و حرام هستند. یکی از موضوعات مورد توجه، حکم شنیدن صدای زن برای مردان نامحرم است که بسته به شرایط مختلف، فتاوای متفاوتی درباره آن صادر شده است. در این مقاله، به بررسی نظرات مراجع تقلید در این زمینه پرداخته و معیارهایی را برای تشخیص حرمت یا حلال بودن صدای زنان ارائه می‌دهیم.به گزارش صدآنلاین، بیشتر مراجع تقلید معتقدند که موسیقی در صورتی حرام است که به عنوان "غنا" شناخته شود. غنا به موسیقی‌ای گفته می‌شود که مخصوص مجالس لهو و لعب باشد و باعث تحریک به گناه شود. برخی از فقها، مانند آیت‌الله صافی گلپایگانی، به طور کلی شنیدن هر نوع موسیقی را جایز نمی‌دانند، در حالی که دیگر مراجع تنها موسیقی غنایی را حرام می‌دانند.
شنیدن صدای زن در شرایط مختلف، احکام متفاوتی دارد. برخی مراجع تقلید، گوش دادن به صدای زن را به طور کلی حرام می‌دانند، در حالی که برخی دیگر آن را مشروط به شرایط خاصی کرده‌اند.
آیت‌الله خامنه‌ای سه شرط را برای حرام بودن صدای زن مطرح می‌کنند:
اگر صدای زن به صورت غنا باشد (یعنی لحنی داشته باشد که مخصوص مجالس لهو و لعب است).
اگر شنونده با قصد لذت به آن گوش دهد.
اگر شنیدن آن زمینه‌ساز گناه یا مفسده‌ای باشد.
در صورتی که هیچ‌یک از این شرایط صدق نکند، شنیدن صدای زن اشکالی ندارد.
🔹 آیت‌الله خامنه‌ای: شنیدن صدای زن در صورتی که غنا باشد، حرام است؛ حتی اگر برای همسرش بخواند.
🔹 آیت‌الله مکارم شیرازی: شنیدن آواز زن برای نامحرم حرام است، اما اگر غنا نباشد، شنیدن آن برای شوهر اشکالی ندارد.
🔹 آیت‌الله سیستانی: چهار شرط برای حرام بودن صدای زن قائل هستند:
اگر صدای زن به عنوان آواز محسوب شود.
اگر همراه با موسیقی غنایی باشد.
اگر با قصد لذت شنیده شود.
اگر شنیدن آن احتمال افتادن به گناه را افزایش دهد.
در مورد تلاوت قرآن توسط بانوان، فقهایی مانند آیت‌الله خمینی، تبریزی و خامنه‌ای معتقدند که اگر باعث جلب توجه نامحرم شود و مفسده‌ای به دنبال داشته باشد، شنیدنش حرام است. آیت‌الله بهجت نیز معتقدند که به دلیل احتمال ایجاد مفسده، بهتر است زنان از تلاوت قرآن در حضور نامحرم خودداری کنند.
به طور کلی، اگر صدای زن به صورت غنا باشد، همراه با موسیقی لهو و لعب باشد، یا به قصد لذت شنیده شود، شنیدن آن حرام است. در غیر این صورت، شنیدن صدای زن در موسیقی یا حتی قرائت قرآن در شرایطی که مفسده‌ای به دنبال نداشته باشد، جایز است.