به گزارش صد آنلاین، طی دو هفته اخیر (از ابتدای بهمن تا ۱۳ بهمن ماه جاری)، در شش شهرستان مختلف، هفت زن و دختر به دست مردان نزدیک خود، از جمله پدر و همسر، به قتل رسیدهاند.
این حوادث در شهرستانهای «اسدآباد»، «بروجرد»، «مراغه»، «کرمانشاه»، «شوشتر» و «پیرانشهر» رخ داده است. قبل از سال ۱۴۰۰، آمارهای موجود از مقالههای دانشگاهی، قتل زنان و دختران را به طور میانگین سالانه بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ مورد اعلام کرده بودند. در این آمار، استانهایی همچون «کردستان»، «خوزستان»، «ایلام» و «سیستان و بلوچستان» در ردههای بالاتری نسبت به دیگر استانها قرار داشتند.
قتلهایی با انگیزههای ناموسی یا اختلافات خانوادگی در این مناطق بهویژه در استانهای ذکر شده، با نگرش مثبت نسبت به این جنایات رخ میدهد. به طوری که متهمان به جنایتی که مرتکب شدهاند، افتخار میکنند.
در یک تقسیمبندی کلی قتلهای ناموسی را میتوان به دو دستهٔ درونخانوادگی و برونخانوادگی تقسیم کرد. قتلهای درونخانوادگی شامل به قتل رساندن فرد یا افرادی از اعضای خانواده توسط سایر اعضای همان خانواده، به تنهایی یا با مشارکت افراد بیگانه است. قتلهای برونخانوادگی قتلهایی هستند که با انگیزهٔ انتقام جویی از متجاوزان به نوامیس و توسط فرد مورد تجاوز قرار گرفته یا خانوادهٔ او انجام میشوند
قربانیان قتلهای ناموسی درونخانوادگی معمولاً دختران ازدواجنکردهای هستند که توسط پدر یا برادرشان کشته میشوند یا زنان متأهلی که توسط شوهر، برادر، پدر یا دیگر بستگان خود به قتل میرسند.این نوع قتل که به «قتل به خاطر شرف» هم معروف است، به دلایلی همچون سرپیچی کردن از ازدواجهای اجباری، اصرار برای اینکه زنی بخواهد همسر آیندهاش را خودش انتخاب کند، برقراری روابط عاشقانهٔ غیر متعارف، خیانت به همسر، زنا و فرار از خانه که رفتارهای ضد ناموسی، بیعفتی، بدنامی و فضاحت تلقی میشوند، اتفاق میافتد.
افرادی که مرتکب قتل ناموسی میشوند میخواهند با ریختن خون، آنچه را که «یک ننگ» میپندارند، پاک کنند.