جنگنده‌های سری F آمریکا را بشناسید

به گزارش صد آنلاین، هواپیماهای جنگنده سری F دسته‌ای از جنگنده‌ها هستند که عمدتاً توسط ایالات متحده برای برتری هوایی، نبردهای چندمنظوره، یا مأموریت‌های تخصصی دیگر توسعه یافته‌اند.

در اینجا مروری بر جنگنده‌های برجسته سری F آورده شده است:

۱. F-۴ Phantom II

نقش: جنگنده-بمب‌افکن چندمنظوره.

دوران: دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰.

ویژگی‌ها: برد بلند، توانایی حمل مقادیر زیادی از موشک‌ها و بمب‌ها.

۲. F-۱۴ Tomcat

نقش: رهگیر دریایی و جنگنده برتری هوایی.

دوران: دهه ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۶.

ویژگی‌ها: طراحی بال متحرک، رادار پیشرفته، و قابلیت شلیک موشک‌های دوربرد.

۳. F-۱۵ Eagle

نقش: جنگنده برتری هوایی.

دوران: از ۱۹۷۶ تاکنون.

ویژگی‌ها: مانورپذیری استثنایی، سرعت بالا، و سابقه موفق در نبرد.

۴. F-۱۶ Fighting Falcon

نقش: جنگنده چندمنظوره.

دوران: از ۱۹۷۸ تاکنون.

ویژگی‌ها: سبک‌وزن، همه‌کاره، و به‌طور گسترده صادر شده.

۵. F/A-۱۸ Hornet

نقش: جنگنده چندمنظوره دریایی.

دوران: از دهه ۱۹۸۰ تاکنون.

ویژگی‌ها: قابلیت عملیات از ناو هواپیمابر، مناسب برای مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین.

۶. F-۲۲ Raptor

نقش: جنگنده رادارگریز برتری هوایی.

دوران: از ۲۰۰۵ تاکنون.

ویژگی‌ها: رادارگریزی، توانایی پرواز مافوق صوت پایدار (Supercruise)، و اویونیک پیشرفته.

۷. F-۳۵ Lightning II

نقش: جنگنده چندمنظوره رادارگریز.

دوران: از ۲۰۱۵ تاکنون.

ویژگی‌ها: دارای انواع مختلف برای پرواز متعارف (F-۳۵A)، پرواز و فرود کوتاه و عمودی (STOVL) (F-۳۵B)، و عملیات ناوپایه (F-۳۵C)؛ حسگرهای پیشرفته و قابلیت رادارگریزی.

۸. F-۱۱۷ Nighthawk

نقش: هواپیمای تهاجمی رادارگریز.

دوران: دهه ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۸.

ویژگی‌ها: اولین هواپیمای عملیاتی با فناوری رادارگریزی، طراحی‌شده برای حملات دقیق

۹. F-۲

نقش: جنگنده چندمنظوره (توسعه‌یافته به‌صورت مشترک توسط ژاپن و ایالات متحده).

دوران: از ۲۰۰۰ تاکنون.

ویژگی‌ها: بر اساس طراحی F-۱۶، اما بزرگ‌تر، و بهینه‌شده برای نقش‌های دریایی.

این جنگنده‌ها چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند؟

در اینجا مقایسه‌ای از هواپیماهای سری F آورده شده است، با تمرکز بر نقش، طراحی، فناوری، و قابلیت‌های آنها:

۱. F-۴ Phantom II در مقایسه با سایر جنگنده‌ها

نقش: چندمنظوره (هوا به هوا و هوا به زمین).

دوران: معرفی در دهه ۱۹۶۰، فاقد فناوری رادارگریزی یا اویونیک پیشرفته.

تفاوت‌ها:

سنگین‌تر و کمتر مانورپذیر نسبت به جنگنده‌های جدیدتر.

طراحی نشده برای رادارگریزی یا پرواز در سرعت‌های مافوق صوت.

تمرکز بر موشک‌ها، اما قادر به حمل بمب نیز بود.

۲. F-۱۴ Tomcat در مقایسه با F-۱۵/F-۱۶

نقش: رهگیر بلندبرد دریایی.

دوران: دهه ۱۹۷۰.

تفاوت کلیدی:

مجهز به طراحی بال متحرک برای رهگیری سریع و فرودهای آهسته روی ناوها.

رادار پیشرفته برای شلیک موشک‌های دوربرد (مانند AIM-۵۴ Phoenix).

۳. F-۱۵ Eagle در مقایسه با F-۱۶ Fighting Falcon

نقش: F-۱۵ (برتری هوایی)؛ F-۱۶ (چندمنظوره).

تفاوت‌ها:

F-۱۵: بزرگ‌تر، سریع‌تر و دارای دو موتور برای قدرت بیشتر و ایمنی بهتر.

F-۱۶: کوچک‌تر، سبک‌تر، تک‌موتوره، مانورپذیرتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر برای مأموریت‌های چندمنظوره (هوا به هوا و هوا به زمین).

۴. F/A-۱۸ Hornet در مقایسه با F-۱۶/F-۱۵

نقش: جنگنده چندمنظوره ناوپایه.

تفاوت‌های کلیدی:

قابلیت ناوپایه: تجهیزات تقویت‌شده فرود و قلاب برای عملیات روی ناو.

مقاوم‌تر، اما کمتر مانورپذیر از F-۱۶.

انعطاف‌پذیری چندمنظوره مشابه F-۱۶، اما بهینه‌شده برای استفاده دریایی.

۵. F-۲۲ Raptor در مقایسه با جنگنده‌های قدیمی (F-۴، F-۱۶، F-۱۵)

نقش: جنگنده برتری هوایی با رادارگریزی.

تفاوت‌ها:

اولین جنگنده عملیاتی با فناوری رادارگریزی پیشرفته.

قابلیت پرواز مافوق صوت پایدار (Supercruise) بدون استفاده از پس‌سوز.

اویونیک و حسگرهای پیشرفته برای آگاهی محیطی بیشتر.

محدود به برتری هوایی؛ فاقد قابلیت‌های چندمنظوره F-۳۵.

۶. F-۳۵ Lightning II در مقایسه با F-۲۲/F-۱۶

نقش: جنگنده چندمنظوره با رادارگریزی.

تفاوت‌ها:

چندمنظوره رادارگریز: بهینه‌شده برای مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین.

گونه‌ها: F-۳۵A (متعارف)، F-۳۵B (پرواز و فرود کوتاه و عمودی)، F-۳۵C (ناوپایه).

همه‌کاره‌تر از F-۲۲، اما کمتر در برتری هوایی تخصص دارد.

حسگرها و قابلیت‌های پیشرفته برای شبکه‌سازی در میدان نبرد

۷. F-۱۱۷ Nighthawk در مقایسه با F-۲۲/F-۳۵

نقش: هواپیمای تهاجمی رادارگریز.

تفاوت‌ها:

تمرکز صرفاً بر حملات دقیق، برخلاف F-۲۲ یا F-۳۵.

طراحی اولیه رادارگریزی؛ فاقد چابکی، سرعت، یا انعطاف‌پذیری چندمنظوره.

۸. F-۲ در مقایسه با F-۱۶

نقش: جنگنده چندمنظوره (نسخه ژاپنی F-۱۶).

تفاوت‌ها:

سطح بال‌های بزرگ‌تر برای بارگیری و برد بیشتر.

بهینه‌شده برای مأموریت‌های حمله دریایی (ضدکشتی).

الکترونیک پیشرفته متناسب با نیازهای ژاپن.