يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین،در دوران ریاست جمهوری شهید رئیسی، سیاست خارجی ایران شاهد تحولات بنیادینی بود که با تکیه بر اصول عزت، حکمت، و مصلحت، به تقویت جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی منجر شد.
دولت رئیسی با برخورداری از یک دیپلماسی فعال و درک درستی از ارتباط آن با تحولات #میدان، توانست جایگاه ایران را به‌عنوان یک قدرت نوظهور جهانی ارتقا دهد.
▫️یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های این دوره، تقویت روابط با کشور‌های منطقه و قدرت‌های شرقی همچون چین و روسیه بود، که ضمن کاهش وابستگی ایران به کشور‌های غربی، فرصت‌های اقتصادی، نظامی، و سیاسی قابل‌توجهی را برای کشور فراهم کرد.
▫️همچنین، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگ‌های و گروه بریکس به‌عنوان گام‌هایی در راستای دلارزدایی و مقابله با هژمونی اقتصادی آمریکا تلقی شد.
این سیاست‌ها نه‌تن‌ها قدرت چانه‌زنی ایران را در مذاکرات افزایش داد، بلکه تهران را به یک بازیگر کلیدی در معادلات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای بدل کرد.
▫️حمایت از میدان و تقویت مقاومت منطقه‌ای نیز از دیگر شاخصه‌های سیاست خارجی شهید رئیسی بود. این راهبرد، علاوه بر تثبیت امنیت داخلی ایران، موجب تقویت محور مقاومت در برابر پروژه‌های توسعه‌طلبانه غرب در خاورمیانه شد.
این دیپلماسی، که بر پایه‌ای بومی و مستقل استوار بود، توانست ایران را از قالب یک قدرت منطقه‌ای فراتر برده و در قامت یک بازیگر جهانی معرفی کند.
با شهادت آیت‌الله رئیسی و حسین امیرعبداللهیان، این دستاورد‌های راهبردی با چالش‌های جدی مواجه شد.
روی کار آمدن جریانات غرب‌گرا، با نگاه التماسی و وابسته به غرب، بار دیگر زمینه‌های بازگشت به رویکرد‌های منفعلانه دوران حسن روحانی را فراهم کرده است.
▪️سیاست‌های مبتنی بر اعتماد به غرب، که در دوران قبل نیز بار‌ها شکست خورده بودند، اکنون در قالب زمزمه‌هایی برای ازسرگیری مذاکرات با آمریکا مطرح می‌شوند.
تغییر رویکرد از سیاست عزت‌مدار به سیاست وابسته، می‌تواند پیامد‌های منفی عمیقی به همراه داشته باشد.
▪️یکی از مهم‌ترین خطرات، تضعیف جایگاه ایران در پیمان‌های بین‌المللی شرقی و کاهش اعتبار آن به‌عنوان یک بازیگر مستقل است.
▪️از سوی دیگر، اعتماد به آمریکا و کشور‌های غربی، که در گذشته نیز تعهدات خود را زیر پا گذاشته‌اند، دستاورد‌های اقتصادی و دیپلماتیک ایران را تضعیف خواهد کرد.
▪️نگاه التماسی به مذاکرات با آمریکا، به‌جای اتخاذ رویکرد‌های مستقل و عزتمندانه، می‌تواند ایران را در مسیری از خفت و حقارت مشابه دوران برجام قرار دهد.
در مجموع، آینده‌ی سیاست خارجی ایران به انتخاب میان دو مسیر وابسته یا مستقل بستگی دارد. حفظ سیاست عزت‌مدارانه و تکیه بر قدرت‌های منطقه‌ای و شرقی، ضمن تقویت اقتصاد داخلی، جایگاه ایران را در جهان تثبیت خواهد کرد. اما بازگشت به رویکرد‌های منفعلانه غرب‌گرا، ایران را از مسیر توسعه و پیشرفت باز می‌دارد...