پدر ایشان، حضرت محمد مصطفی (ص)، آخرین پیامبر الهی و مادرشان حضرت خدیجه (س)، نخستین زن مسلمان و حامی بینظیر اسلام بودند. حضرت خدیجه به دلیل پاکدامنی به «طاهره» شهرت داشت.
تولد حضرت فاطمه (س) با حوادث ویژهای همراه بود. پیش از انعقاد نطفه، پیامبر (ص) به دستور الهی چهل شبانهروز به عبادت پرداختند. طبق روایت، جبرئیل پس از این ایام با طعامی بهشتی بر پیامبر نازل شد و فرمود این غذا را به فرمان خداوند تناول کنند. نتیجه این رویداد مقدس، تولد حضرت فاطمه زهرا (س) بود که نسل پیامبر اسلام (ص) از طریق ایشان تداوم یافت.
حضرت زهرا (س) در ازدواجی الهی به همسری امام علی (ع) درآمدند. از این پیوند مبارک، چهار فرزند به دنیا آمدند: امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، حضرت زینب (س)، و حضرت امکلثوم (س). فرزند پنجم، حضرت محسن (ع)، در نتیجه ظلم و ستم وارده به حضرت زهرا (س) در زمان بارداری از دنیا رفت.
پس از رحلت پیامبر (ص)، فدک که به حضرت زهرا (س) تعلق داشت، توسط ابوبکر غصب شد. حضرت زهرا (س) با ارائه شواهدی، مالکیت خود را بر فدک اثبات کردند، اما این حق توسط حکومت وقت نادیده گرفته شد.
حضرت فاطمه زهرا (س) بر اثر ضربات وارده و مظلومیتهای پس از وفات پیامبر (ص) به شهادت رسیدند. ایشان وصیت کردند که افراد ظالم در تشییع و نماز بر پیکرشان حاضر نباشند و شبانه به خاک سپرده شوند.
حضرت زهرا (س) الگوی بیبدیلی برای زنان و مردان در تقوا، ایثار، و وفاداری به ارزشهای الهی است. ایشان را به دلیل نقش محوری در امامت و ولایت، «امالائمه» مینامند.
مطالعه و پژوهش درباره حضرت فاطمه زهرا (س) میتواند برای ارائه در سطوح مختلف تحصیلی و آشنایی بیشتر با تاریخ و معارف اسلامی مفید باشد.