جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
روز یکشنبه گذشته چندین مقام غربی اظهارات منتسب به رئیس جمهور پوتین را مبنی بر این که کشورش تسلیحات هستهای تاکتیکی در بلاروس مستقر خواهد کرد محکوم کردند.
این اظهارات اخیر پوتین نیازمند خوانشی آرام است. به ویژه این‌که بعد از سفر همتای چینی او به مسکو و صدور بیانیه مشترک دو کشور صورت می‌گیرد. در این بیانیه آمده است که قدرت‌های اتمی نباید سلاح‌های هستهای خود را به خارج از مرزهای ملی خود گسترش دهند.
اظهارات رئیس جمهوری روسیه پس از چندین حادثه جدی جدید صورت می‌گیرد که پاسخ ندادن به آنها برای مسکو دشوار است؛ مانند تصمیم انگلیس برای ارسال تسلیحات حاوی اورانیوم ضعیف شده به اوکراین و نیز تعهد لهستان و اسلواکی برای تحویل جنگنده‌های «میگ 29» به اوکراین. این اقدامات دو گامی هستند که در گذشته خط قرمز محسوب می‌شدند.
بار نخستی که پوتین تهدید به استفاده از سلاح اتمی کرد چند روز بعد از حمله به اوکراین بود و چند روز بعد از آن لهستان اعلام کرد که کی یف را به جنگنده‌های میگ 29 مجهز خواهد کرد؛ اما همانطور که منابع رسانه‌ای بعدا تایید کردند پس از آن که چین برای منع مسکو از سلاح‌های هسته ای مداخله کرد، واشنگتن موافقت خود را با آن تغییر داد. در این فضای مملو از خصومت و ابهام طبیعتا نمی‌توان احساس تحقیر شخصی رئیس جمهوری روسیه از تصمیم دیوان کیفری بین‌المللی مبنی بر محاکمه او به عنوان جنایتکار جنگی را دست کم گرفت.
به اظهارات هستهای اخیر پوتین بازمی‌گردیم، او سه ماه قبل اشاره کرد برخی از جنگنده‌های بلاروس برای حمل موشک‌های اتمی تجهیز شده‌اند و در اظهارات اخیر خود اشاره کرد که روسیه ساخت انبار سلاح هستهای تاکتیکی در بلاروس را تا یکم ژوئیه به پایان می‌برد؛ اما او انتقال سلاح به آن را هنوز مشخص نکرده است.
بنابراین اظهارات او طبق منابع متخصص امور روسیه درباره انتشار سلاح اتمی نیست بلکه درباره سکوهای پرتاب که قبلا تحویل داده شده‌اند و درباره آموزش و نیز زیرساخت‌ها برای انبار کردن است و این یعنی درباره استقرار تسلیحات هستهای تاکتیکی هنوز تصمیم گیری نشده است.
به نظر می‌رسد که سوپاپ اطمینان برای کنترل تهدید هستهای تنها بر تهدید متقابل غربی مبتنی نیست بلکه همچنین بر کانال‌های پنهانی میان واشنگتن و پکن نیز مبتنی است؛ اما علل نگرانی از احتمال وخامت بی‌سابقه اوضاع همچنان مشروع است.
منبع:القدس العربی