یکی از بدعت‌های فوتبال ایران حضور بلافاصله فوتبالیست‌های دیروز در قامت مربیان امروز است؛ افرادی که تنها به پشتوانه چندین‌سال حضور درخشان در مستطیل سبز بدون حضور در کلاس‌های مربیگری و در بهترین وضعیت ممکن با کسب نازل‌ترین مدرک مربیگری فوتبال ایران و آسیا به‌عنوان نفر اول امور فنی یا یکی از اعضای کادرفنی عهده‌دار سرنوشت تیم‌های مختلف می‌شوند. به‌نظر می‌رسد طبق گفته‌های رضا درویش، جدیدترین شخصی که قرار است راه حضور در کادرفنی پرسپولیس را در یک شب بپیماید شخصی نیست به‌جز سیدجلال حسینی که در سال‌های اخیر نقش غیرقابل‌انکاری در موفقیت‌های این تیم داشته اما دنیای مربیگری بسیار با دوران حضور درون چمن سبز ورزشگاه‌ها متفاوت است و یک رهبر دفاعی خوب و کاپیتانی بی‌تکرار قطعا نمی‌تواند بابت دوران مربیگری خود اطمینان‌خاطر داشته باشد و باید با حضور در کلاس‌های مربیگری سلسله‌مراتب را طی کند و با آموختن فنون پیچیده دنیای مربیگری خود را برای چالشی پرتلاطم آماده کند.
اما در فوتبال ایران همه‌چیز با عرف و قانون حاکم در جهان متفاوت است و افرادی همچون مهدی رحمتی بدون مدرک مربیگری و افرادی مثل محرم نویدکیا، علی کریمی، ابراهیم صادقی و حنیف عمران‌زاده با کسب مدارک مربیگری اما بدون تجربه لازم به کادرهای فنی تیم‌های لیگ برتری می‌پیوندند و به‌جای اجرایی‌کردن آموزش‌ها و ایده‌های خود با سیستم آزمون و خطا یک‌سری ایده‌های امتحان‌نشده را در تیم‌های لیگ برتری پیاده می‌کنند که در اکثر اوقات نتیجه خوب و مطلوبی به‌همراه ندارد و باعث شکست پروژه یک تیم می‌شود.
0 دیدگاه